Gökçe Kızılgül
@Gokcekizilgul
İzmir
85 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Ben sık sık unutuyor, yanılıyor, sendeliyorum, dinim dinsizliklerden yapılmış bir mozaiktir; bazen içimden, küçük bir ânı alıp karşılığında bütün hayatımı veresim gelir.
Bir kitap okudu
222 syf.
7/10 puan verdi
·
1145 günde okudu
Okur Takip Önerileri
Ancak doğalarının en düşük ve en soysuz yönleri aracılığıyla, yani gündelik olan, basmakalıp olan ve bayağı olan aracılığıyla herhangi bir ilişki içine girebildikleri, onları kendi düzeylerine yükseltemedikleri için, onların düzeyine inmekten başka çare bulamadıkları için kendilerine yük olan varlıklarla ilişki kurmak onlara nasıl bir zevk verebilir ki?
Her bir insana katlanılmaz gelen şey, kendi özünün monotonluğudur: Her budalalık, kendi sıkıntısından mustariptir. Buna karşın, zihinsel dünyası zengin bir insan, tek başına konser veren bir virtüöze ya da piyanoya benzetilebilir. Bilindiği gibi nasıl piyano kendi başına küçük bir orkestraysa, bu insan da kendi başına küçük bir dünyadır ve ötekilerin ancak bir arada oluşturdukları şeyi, o kendi bilincinin bütünlüğü içinde oluşturur.
Ama genel olarak herkes ancak kendi kendisiyle tam bir uyum içinde olabilir; kendi dostlarıyla, sevgilisiyle değil: Çünkü bireysellikten ve ruh halinden kaynaklanan farklılıklar, her defasında küçük de olsa bir uyumsuzluğa yol açar.
Neden yorarsın zayıf ruhunu
Sonu gelmez planlarla.
Bir insanın durumunu, mutluluğuna göre değerlendirmek isteniyorsa, onu hoşnut edenin değil, canını sıkanın ne olduğunu sormak gerekir: Çünkü, bu ikincisi, kendi başına ne denli azsa, insan da o denli mutludur; çünkü bir esenlik durumu, ayrıntılara karşı duyarlı olmayı da içerir; mutsuzken ayrıntıları duyumsamayız bile.
Parayı kullanmasını bilen varlıklı bir kadın, onu sağduyulu bir biçimde harcar buna karşılık, ancak evlendikten sonra eline para geçen bir kadın para harcamayı öyle sever ki, onu büyük bir savurganlıkla tüketir.
Çünkü bir kimse kendinde ne çok şeye sahipse, dışarıdan o denli az şeye gereksinir ve ötekiler de o denli az onun olabilirler. Bu yüzden, zihnin kendinde olağanüstülüğü, toplumdan uzak durmasına yol açar.
Ey Aşk'ın yolundan yürüyenler,
Biraz durun ve bana gösterin,
Var mıdır benimkinden büyük keder;
Rica ederim, beni sabırla dinleyin,
Ondan sonra da kararınızı verin,
Kalesi ve kilidi ben miyim her eziyetin.
İşte benden kudretli bir ilah, gelecek ve bana hükmedecek.
Gündüz hüzünlü, yağmurlu, ışıksız, tıpkı beni bekleyen yaşlılığım gibi geçti. Beni böyle tuhaf düşünceler, böyle karanlık hisler boğar, benim için açıklanması imkânsız sorular kafamda dolanıp durur ama nedense onları çözmek için ne gücüm ne isteğim vardır. Bütün bunları çözmek de bana mı kalmış!
O şimdi artık kendi özel yaşamıyla zengindir; nasılsa birden zenginleşmiştir ve batan güneşin veda huzmesi onun önünü öyle neşeyle boş yere aydınlatmaz ve ısınan kalbinde bir dizi izlenimler uyandırmaz.