Greydate
@Greydate
724 okur puanı
Haziran 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Bir kusur
Ve her zaman hızlı yürüyen zamanın sıçrayışında
O ki ışığın kuşattığı
Benim ışığım
Ufuk boyunca onun yüksek silueti
Kamburlaşmış omuzlar
Dar
Baş hariç
Ve bütün iç yükseklik onda olmayan
Benim boyum
Yüksekliğim
Benim kalbim
Benim çapım
Ve kimsenin görmediği sonsuz uçurumum
Kurumuş acının büyük alanı içinde
Canlıdan çok ölüyüm ben
Başkalarının ve benim hayatımdan daha uzakta
Fazladan bir nota gözde
Bir hıçkırık daha kulakta
Duman içinde yitmiş kaderinin bütünü
Bir akşam tabakası
Gölgede bir sessizlik tanesi
Yansımalarını saklayan sahte bir ışık
Çıplak göğsün içinden
Orada
Benim düzlüğüm
Gökyüzünden akan ne varsa onunla
Başka biri olmak
Toprak hizasında
Okur Takip Önerileri
Kendini tanıma çabası sosyal gelişme
umudundan da tamamen uzak duramaz,
çünkü tümüyle gözardı edilmesine rağmen, beklentilerimizi yarı yarıya karşılayan bir faktör daha vardır. Bu faktör bilinçdışı Zeitgeist, yani Zamanın Ruhudur. Bu, bilinçli aklın tutumunu telafi eder ve gelecekteki değişimleri önceden sezer. Bunun mükemmel bir örneği modern
insan sezgisinin milyonlarca yılda, kuşaktan kuşağa büyümesi gerekiyordu, o uzak imge, en dünyevi, en beceriksiz el yordamı ve yanılmalarla ortaya çıkmak zorundaydı; hep değişerek, hep daha da mükemmelleşerek... fakat yine de insan, kendini insan gibi hissettiği ve suretini gelişmiş biçimde koruduğu için,
daha ilk andan itibaren oradaydı... özlemini ve milyonlarca yılı arkasında bırakan belleğini, milyonlarca kuşağın belleğini,hâlâ anlaşılmaz, belki de sadece, yeniden doğuşun içinden büyüyen kalbin sezgisi olan, düşlerin uçucu anılarının görüntüsünü sağlamlaştırmak, bu görüntüyü çeşitli ritüel ve hareketlerle muhafaza etmek, düşünülemez ve söylenemez olanı, yani Tann'yı dile getirebilmek için ona ulaşmak isteyen belleğini koruduğu için...
Gisson Ana dünyevi zamanlar ve dünyevi derinlik hakkında büyük bir bilgiye sahip, insan ruhunun son uçurumu ise keşfedilmesi olanaksız derinliklerde. Oysa zamanın ve şeylerin gücü sonsuzluğunu koruyor, ruhun uçurumu sonsuz, hep daha uzakta olan sonsuzluk, eğer üzerinde sonsuzluğu içine alan, onu bütünleyen sonsuz-ötesi, idrak-ötesi olan...
“Ben sadece yalnızlığımın mucizesine,
içimin derinliklerine batmış, görmemi ve
farkında olmamı sağlayan mucizeye
inanıyorum... fakat içime gömülmüş şeyin ne olduğu konusunda hiçbir bilgim yok, ben sadece içimde olduğunu, adına ruh ya da ne derseniz deyin, o şeyin orada olduğunu, onun görebilen mucizevi gücünün, bütün görülenlerden daha büyük, dünyevi olgunlaşma ve hasat mucizesinden daha büyük olduğunu, içimde gömülü olan şeyin, ben doğduğuma göre, içimden yeniden
yükselebileceğini ve geldiği yere
gidebileceğini biliyorum... ama orası neresi hiçbir fikrim yok... ”
Olduğumuzu sandığımız her şey ve olmayan
Sizi yaşatan ve hep kuşkulandığımız
Güçlerimizin hızlı akımı karşısında
Yiten sıcaklık
Renksizleşen kan
Bu rüzgâra direnmek zor
Uzaklardan bir rüzgâr
Çalıların arkasında
Yıkık pişmanlıklarla örtülü duvarlar altında
Gidip gelmelerle bozulmuş birçok yankı
Birçok yalan, gerçekten daha güçlü
Her şey boş
Us soluklanıyor
Kötü duygularını kustu yürek
Beni duygularıma kölelikten kurtaran lamba yuvalarının
Tam ortasından geçiyor rüzgâr
Arzulanmış siluetler kervanının yol aldığı ışıksız çöl
Unutuşun siyah karının yağdığı ağır gökyüzü
Kibrimin tutunduğu derinliksiz deniz
Ve saydam dağlarda yankısı olmayan sesler
Geriye çizilmiş yolların içinden
Yürüdükçe bilinmez olur tanıdık ülkeler
İsimsiz yüzler belgelenen
Ve sözünden dönen sevgili varlıklar
Işıltılı git-gel
Yorgunluğun dalga çatlaması
Damla damla kazar zaman çıplak taşını
Dakikaların çeliğiyle aşınmış göğsün
Ve bir el bilinmeyene giden sırtında
Daha uzağa gidiyorum elim sarkacın bilinçsiz hareketine uzanmış
Yüreğimin içinde delici bir merak
Sıkıntımın en gizli yeraltında
Sesi plağa geri veriyorum
Nakaratı hayata
Bir deyim pişmanlığında
Doğanın sızlandığı ufuksuz çemberde
Eğer kandan senin ruhuna geçen sıcaklığın
İzleyebilseydin ölçüsünü
Korkunun dönemecinde ses çıkarmadan acele ederek
Göğsün çarklarından benden alınmış olan ve varsa
Her şeyi taşıyor şiddetli rüzgâr
Birbiriyle konuşuyor gözler
Tanımadan birbirini
Ve biri var bir kereden başka
Hiç görmediğimiz hayatımızda
Yüz.
Gözler ve söz.
Acaba engellerle yasaklanan sakinlik mi?
Unutulan zamanla kaybolan kökler mi?
Başka bir istikamet ya da aynı serüven?
Asla bir araya gelmez ruhlar ve bedenler.
Ne kadar yalın olduk bu dallar arasında,
Ve yok, aynı adımla giden,
Bir gölgeyi seven bir gölge
