Tuhaf bir karşılaşma bu, değil mi? Tuhaf bir konuşma. Hatta tuhaf bir ruh hali... Haklısınız, tuhaf. Üstelik az sonra anlatılacaklar da çok tuhaf göreceksiniz. Hatta bir çok insan için gereksiz. Ama ne yalan söyleyeyim, bu mevzuda yorum yapmak bile gelmiyor artık içimden. Öyle ya ,batan bir medeniyetin, yerle bir edilen değerlerin, her geçen gün biraz daha fazla yok edilen bir ülkenin harabeleri ve son şahitleri kimi neden ilgilendirsin ki... Artık herkes daha kolay taşıyabileceklerini tercih ediyor. Daha kolay anlayabileceklerini, hazmedebileceklerini... Sadece seyretmekle yetinebileceklerini...
Sayfa 9
Bir roman yazmak,
Zaman zaman içinde tek bir an'ı seçip kopartarak,
Giriş-gelişme-sonuca bağlanıncaya kadar ince ince
işlemek demektir;
An'dan Zaman doğurma sanatıdır roman,
Hakikati bozmaktır bir anlamda,
Samimi sahtekârlık...
Çünkü işin aslı,
Herkesin gayet iyi bildiği üzere,
Başı sonu olmaz hikâyelerin...
Uzun zamandır okuduğum en mantıklı cümle
Bilmiyor ki özür dilemek de bir bağımlılık olabilir; yerli yersiz durmadan etrafındakilere "kusura bakmayın" dedikçe, bakılacak kusurları artar insanın.
Okur Takip Önerileri
Kuş taşlayarak, köpek döverek, kedi yakarak büyüyen çocukların ülkesinde polislerin kahraman olmasından daha doğal ne olabilir. Ben polise öfke duymuyorum .
Şiddettin gözü onların babalarıdır. Aklı ve sevgisi olmayan bur toplum ya önünü iliklemekte ya da şehvetle şiddeti sevmekte bulacaktır özgürlüğü.
Sayfa 12
İnsanlar kötülüğe akın akın gider,
Kolay ulaşır ona.
Yolu düz, yeri yakındır kötülüğün.
İyiliğin önüne ise alın terini koymuş tanrılar.
Derler ki, tabiatta haksızlık etmek iyi,haksızlığa uğramak kötü bir şeydir. Haksızlığa uğrayanlar ise haksızlık edenlerden çok daha fazladır. İnsanlar, birbirlerine haksızlık ede ede haksızlığa uğraya uğraya,birinin tadını, ötekinin acısını duymuşlar.
Haksızlığa uğramaktan sakınmayacaklarını, haksızlık etmeyi de her zaman beceremeyeceklerini anlayınca, bir anlaşmaya varmayı düşünmüşler, kanun koymuşlar, kimse haksızlık etmeyecek, haksızlığa uğramayacak diye.
Sayfa 43Kitabı okudu
Doğrunun ne olduğunu bilmedikçe, doğruluğun iyilik olup olmadığını nasıl kestirebiliriz?
Sayfa 40Kitabı okudu
Namusun insanların yatak odalarıyla değil yürekleriyle ilgili olduğuna inanan bir adamdı.
Gece durgundur, perdesi saklar hayallerimizi...
Halbuki bütün kâinat bir insanın içindedir.
Burada olsaydın başımı dizlerine koyardım. Derdim ki, üşüyorum, düşüyorum. Sen de sarılırdın bana. Tutardın...
Geçmişte verdiğimiz kararlar geleceğimizin mimarıdır.
Sayfa 32Kitabı okudu
Biraz şikâyet edecek olursam," diyordu yüreği, "bu yalnızca benim bir insan yüreği olmamdandır ve insanların yürekleri böyle olur. Ulaşmaya layık olmadıklarını ya da ulaşamayacaklarını sandıkları için en büyük düşlerini gerçekleştirmekten korkarlar. Dirilmemek üzere sona ermiş aşklar, olağanüstü olabilecek, ama olamayan anlar, keşfedilmesi gereken, ama sonsuza dek kumların altında kalan hazineler daha aklımıza gelir gelmez bizler, yürekler hemen ölürüz. Çünkü böyle bir durumla karşılaşınca ölümcül acılar çekeriz.
Arkada bıraktığın şeyleri düşünme.
Çünkü
her şey Evrenin Ruhu'na kazınmıştır ve ebediyen orada kalacaktır.