İ. Hami Danişmend (1899-1967), eski ve yeni batılı yazarların yazdığı kaynakları büyük bir titizlik, zenginlik ve özenle okuyup derlemiş. Fakat kitap adının verdiği beklentiyi pek karşılamıyor. Neredeyse eser sadece Osmanlı devrinden ibaret. Orta Asya'daki İslam Öncesi Türklerin "toy" adlı kurultay meclislerinden sadece şöyle bir söz ediyor. Osmanlı öncesi İslamiyet sonrası devirden de sadece Selçuklulardan bir bölümde bahis açıyor. Ayrıca "demokrasi" diye adlandırılabilecek rejime istinat ettiği uygulamalar da biraz zorlama. Demokrasiden çok Osmanlı'da sanıldığının aksine mutlakiyet (mutlak monarşi) olmadığı ve çağının en hoşgörülü, özgür ve eşit devleti olduğunun kanıtını sunuyor. Hakkını teslim etmek lazım ki bunu da başarıyor. Fakat "demokrasi" kavramına en yakın icraat olan ayan, imam ve kocabaşıların (muhtar, belediye başkanı) ahali tarafından seçilmesi bölümü dışında diğer kısımlar zannımca tam olarak demokratik denilmeyecek usuller (Divan ve Şeyhülislam'ın padişah değiştirmesi, karar alması vb.). Bence kitabın adı "Eski Türk Demokrasisi" yerine "Osmanlı'da Padişah Yetkilerinin Sınırları, Eşitlik ve Erken-Demokratik Hareketler" vb. olsa içeriğini ve beklentiyi daha iyi yansıtacaktır.