Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.27
İbrahim g
İbrahim g
@Ibrahimg
Fizik öğretmeni
İzmir
80 okur puanı
Aralık 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Bir yazarın, Türk Edebiyatı'nda altmış yılını deviren bir yazarın bir çeşit evrak-ı metrukesi. Umutsuz, kırılgan, pişmanlıklarla dolu sayıklamalar. Selim İleri benim en sevdiğim yazarların başında gelir. Hani ne yazsa okurum denilen cinsten. Felç geçirdiğini duyduğumda kalakalmıştım, 'bir daha yazamayacak mı acaba'dan öte sanki ailemden biri gibi üzülmüştüm. Ki bence aile fertlerimden biri. Mel'un'u okuduğumda ki his yine aynı yerde duruyor. Ölmeden önce söyleyeceklerimi söylemeliyim telaşı. Fakat bu seferki daha sakin, daha dingin. Tüm yüreğini açmış bu kez Selim Bey, hataları, günahları, hırsları. Ama tümü pişmanlıklarla kaplı. Ve her satırda Türkiye gerçeğinde yaşıyor olmanın çaresizliği, geleceğe dair umutsuzluğu. Acı bir düş gibi bitti kitap. Bitmeseydi dedim. Bir de kafasındaki bir roman taslağından bahsediyor satır aralarında, keşke yazabilse onu. Keşke...
Yıllar evvel bir kitapçıda dikkatimi çekmişti. Arka kapağının fotoğrafını aldım, öylece de kalmıştı. Epeyce zamandır da mültecilerdi, sığınmacılardı gündemimizden düşmüyor. Tekrar aklıma düştü alıp okumak. Emekli bir profesörün gözünden Almanya'ya sığınmış, oturma ve çalışma izni bekleyen Afrikalı mültecilerin yasalara, bürokrasiye karşı mücadelelerini anlatıyor kitap. Başta sadece emekliliğin vermiş olduğu bir boşluk sonucu izleyici olarak dahil oluyor hikayeye profesör. Fakat zaman geçtikçe o siyah derili insanların arkalarında bıraktıkları hikayelere kaptırıyor kendini. Bürokrasiye takıldıkları yerde bireysel olarak yardımcı olmaya çabalıyor sonra sonra. Bir çeşit empati kurma isteği ya da sadece anlama çabası. Dönemsel olarak okumamızda fayda var bence. Bunca sığınmacı geliyor gidiyorken onların da insan olduğunu ve sırtlarında belki de çok büyük hikayelerle gelmiş olduklarını görmek için, bir fikir kırıntısı sahibi olmak için bile okumaya değer.
Ece Hanım'ı severiz. Devir de güzel bir roman. 80 darbesine kadarki sürecin kesiti. İki farklı pencereden bakışla: biri okumuş orta sınıf bir aile, diğeri yoksul ve gecekondu bölgesinde yaşayan bir aile. İkisinin de devri yaşayışı kendince. Şahitlik etmek bile zor değil ki yaşamak. Fakat tüm bu olayları iki çocuğun gözünden değil de iki yetişkinin gözünden dile getirsin isterdim, Ece Hanım'ın kaleminden okumak başka olurdu. İlla ki farklı anlatım güçlükleri ortaya çıkardı, fakat çocuk gözünden olunca da şahitlik boyutunda farklı mantıksal açmazlar oluşmuş olduğunu düşünmeden edemedim. Ve bir de tek taraftan bakmak hep eksik hissettirir. Sadece soldan bakmanın da anlatılan devri anlama açısından kendince eksikleri oluşuyor ister istemez. Fakat herşeye rağmen güzel ve etkileyici idi.
Okur Takip Önerileri
Okuduğum ilk Tezer Özlü kitabı. Başlarda kısa kısa cümlelerle sadece bir durum tasviri gibiydi. Fakat ilerledikçe anlatımına, anlatımındaki yakınlığa/yalınlığa, yazarken ki açık sözlülüğüne kaptırdım kendimi. Başlarda azıcık sürünse de kısacık kitap elimde sonlara doğru az daha uzun olsaymış dedim. Bir yerde dikkatimi çekmişti; Tezer Özlü okumaya ilk bu kitaptan başlamayın diye görmüştüm, inadına bundan başlayasım geldi. Zaten hayatta yaptığımız çoğu şey inadına değil mi? İyi ki de başlamışım diyebilirim. Kitabın bende karşılığı açık sözlülük ve samimiyet oldu diyebilirim. Yoksa bilinçakışını kullanışı, olaylar arasındaki geçişlerin muğlaklığı çok da hoşuma gitti diyemem.
Boris Vian'a başlanacak kitap bu olmayacakmış, onu anlamış olduk. Yirmi üç yaşında yazılan ve gelecekteki yazacakları açısından bakılacaksa eğer, deha parıltıları taşıyan fakat tek bir metin olarak değerlendirildiğinde eğlenceli ama absürd, fazlasıyla absürd bir kitap. Çalakalem yazılmış oluşunu fark etmek çok da güç değil. Enteresan karakterlerle bezeli bir masal yada masal iğnelemesi, hicvi. Okuması yer yer eğlenceli fakat bittiğinde 'eee' demekten kendinizi alamıyorsunuz. Başka bir kitapla tekrar başlamak lazım Boris Vian'a...
