Her geçtiğim yeni bölüm de devam etsin hikayesi lütfen diye iç geçirirken... Sonra bi bakıyorum o bölümdeki kişiye de alışmışım.. Her karaktere ayrı kitap yazılırdı dese birileri ben hak verir bide alkışlardım..
Bi çıtır pişmanlıkta duydum tabii buuuunca zaman ertelediğime.. Şunuda okuyayım öyle e bu zaten hemen biter sonra sıra kesinlikle sende diye..
Nasıl bir his bıraktı içinden çıktığım şey tam olarak neydi kestiremiyorum bu kez... Üzüldüğüm içimi kemiren bazen aaah be diyip gözümü dolduranlarıda oldu.. Kıkırdayarak hey Allahım yaa dediğim yerlerde.. Keyifle okudum.. Batısında doğusuna, maymunundan atına, eskisinden yenisine hatta ölüsünden dirisine ince ince işlemiş bir İstanbul vardı..
