Kaba bir anlatım şekli; ancak, bu durumu farklı bir şekilde gayet güzel dile getiriyor: "El, elin eşeğini türkü söyleyerek ararmış".
Duygudaşlıktan yoksun olmanın getirdiği sözde soğukkanlılık; bu gibi durumlarda, zeki ve daha nesnel olma görüntüsü ardına saklanmış olan 'türkü söyleme' rahatlığı olarak çıkıyor karşımıza ve 'ateşin, düştüğü yeri yaktığı' gerçeği bir kez daha doğrulanmış oluyor böylece...
Diyecekler ki arkamdan
Ben öldükten sonra
O, yalnız şiir yazardı
Ve yağmurlu gecelerde
Elleri cebinde gezerdi
Yazık diyecek
Hatıra defterimi okuyan
Ne talihsiz adammış
İmanı gevremiş parasızlıktan