Görüyorum ki gibi, hemen herkes yanlış yerde bulunuyor. Müthiş
mutlu bir doktor olmayı istemiş olan bir kişi ressam, müthiş mutlu bir ressam olmayı istemiş olan bir kişi doktordur. Hiç kimse doğru yerinde görünmüyor; bu nedenledir ki, tüm toplum böyle bir düzensizlik içindedir. Kişi başkaları tarafından yönetiliyor; kendi sezgisi tarafından yönetilmiyor
Bütünleşmiş kişiler, birey haline gelirler; ama, toplum sizin birey
olmamanızı ister. Toplum, size bireysellik yerine kişilik olmayı öğretir. 'Kişilik' sözcüğü anlaşılmalıdır. Kökeni, 'personel' dan gelir -persona maske demektir. Toplum size kim olduğunuza dair sahte bir fikir verir; size sadece bir oyuncak sunar, siz de bütün ömrünüz boyunca bu oyuncağa sarılmayı sürdürürsünüz
Kelebeğin Kaderi'nde dediğim gibi hepimiz birbirimizin hayatlarında rol alan oyuncularız sadece. Oynanması gereken senaryo neyse onu yaratıyoruz yaydığımız titreşimlerin rezonansıyla
Sayfa 135
Okur Takip Önerileri
Havada insanların düşüncelerinin yaydığı frekanslar da mevcuttur ve beynimiz onları da alır ve işler. Bu da size ait olmayan düşüncelere sahip olmanıza neden olur. Hani bazen birini düşünürüz de, o anda bizi arar ya · da aynı anda aynı şeyi söyleriz. Veya karşımızdaki kişi tam da bizim ağzımızdan çıkacak olan şeyi pat diye söyleyiverir bize. İşte o anda aslında karşılıklı olarak yaydığımız düşüncelerimizin frekanslarını deşifre etmiştir beynimiz. O nedenle bizim olduğunu zannettiğimiz pek çok düşünce aslında
bize ait değildir.
Sayfa 100
Niyə bizim qanadımız yoxdu? Nədən cazibə qüvvəsi qartalların, bayquşların Yerdən üzülməsinə imkan verir, insanın yox? İnsan qanadsızlıqdan əziyyət çəkir. Onun bütün varlıqlardan çoxdu uçmaq ehtiyacı.
Gözəl olduğu kimi güvənilməzdi dəniz.Elmdən çıxarış edərək beynində bir fəlsəfə qurub dənizin anlamını tapmağa çalışdı. Arximed qüvvəsi, təcil qanunu... böyük həcmli cismlərin qüvvəsi kiçikdi. Gözəllik bol olduqca anlam azalır. Yox, həmişə belə deyil. Gözəlliyi boyda anlamı olan, anlamı boyda gözəl görünən çox nəsnə var. Niyə hamı dənizi gözəl sayır? Baxdıqca mavi, düz xətdən başqa bir şey deyil... Bir anlıq torpaq üçün darıxdı. Ayağını güvəniləsi bir yerə dayamaq istədi. Torpaq... insanın dayaq nöqtəsi. Öləndə də onu içinə alır. Dənizsə öldürüb kənara atır. Dəniz qatildi. Gözəlliyi, cazibəsi ilə insanı aldadan, özünə çəkib öldürən və sonra heç nə olmamış kimi dalğa-dalğa həyatına davam edən qatil. Burdan qaçmaq gərəkdi. Tələsik qayıqçıdan geri sürməsini istədi.
Ben şuna inanıyorum ki, üç buçuk günlük ömrümüzü kendimize zehir etmemek için ne mazideki hayatımıza ve kaçırdığımız fırsatlara
ne de istikbalin olmayacak hülyalarına kulak asmayarak bugünümüze hapsolup
yaşamalıyız
“Zavallıcığın daha haberi yok... Bir türlü söyleyemiyorum, bir hafta evvel
babası öldü... Ne yapacağım bilmem” diye mırıldandı.
Ömer içinde birdenbire sevince benzer bir şey parladığını hissetti ve gene bir
anda bu histen dolayı müthiş bir utanma duydu. Bu ölümü kendisine yardım
edecek bir hadise olarak telakki etmenin pek dürüst bir şey olmadığını düşündü.
Deli misin? Kafayı mı üşüttün? Ne
diye böyle saçma bir işe girdin? Yansan ne olacak? Canın çok
acıyacak! İzi de kalır üstelik! Bir hiç uğruna ateşte yürüyorsun! Bu düşünceler zihnimden geçerken bir yanım da onlara hak veriyordu. Napıyorum ben diyordum içimden, delirdim galiba! Korkularımla yüzleşecek başka yol mu kalmadı? Git evde otur kalem kağıt çalış işte, ne bu böyle! Bunları düşünürken sıra bana gelmişti. O an etrafımdaki tüm sesler yok oldu. Duyduğum tek şey kalp atışlarımın delicesine birbirini izleyen ritmiydi. Ve saniyeler içinde o ateşin üzerinde yürürken hiç de korktuğum
gibi olmadığını anladım. Hızla yürüyüp geçmiş, ne bir acı ne de sızı duymuştum. O an hissettiğim tüm korkuların sadece benim
zihnimde olduğunu anladım. Ve o girdin? Yansan ne olacak? Canın çok
acıyacak! İzi de kalır üstelik! Bir hiç uğruna ateşte yürüyorsun!
Bu düşünceler zihnimden geçerken bir yanım da onlara hak
veriyordu. Napıyorum ben diyordum içimden, delirdim galiba!
Korkularımla yüzleşecek başka yol mu kalmadı? Git evde otur
kalem kağıt çalış işte, ne bu böyle! Bunları düşünürken sıra
bana gelmişti. O an etrafımdaki tüm sesler yok oldu. Duyduğum
tek şey kalp atışlarımın delicesine birbirini izleyen ritmiydi. Ve
saniyeler içinde o ateşin üzerinde yürürken hiç de korktuğum
gibi olmadığını anladım. Hızla yürüyüp geçmiş, ne bir acı ne de
sızı duymuştum. O an hissettiğim tüm korkuların sadece benim
zihnimde olduğunu anladım. Ve o hiç susmadan konuşan sesin
ne kadar aldatıcı olduğunu da.
Nihayet çekim bitip müdürle vedalaştığım sırada ona o ara okuduğum bir kitabın beni en çok etkileyen bölümünden bir alıntı yaptım.
"Edison ampulü bulmak için 9999 kere deney yapmış ve her seferinde sonuca ulaşamamış. Tam 1 0.000 kere denemek üzereyken yanındaki arkadaşı, 'Yeniden başarısız olmaktan korkmuyor musun?' diye sormuş. O ise bakmış ve sadece, 'Ben başarısız olmadım ki, sadece ampulü bulamamanın yollarını buldum. Demek ki asıl sonuca benden yakın kimse yok."'
İşte, iki gözüm, ciltlerle kitabın,
saatlerce tefekkürün yapamadığı işi iki kirli kâğıt başarır. Sen ruhumuzun bu
kadar ucuz bir bedel mukabilinde takla atmasını haysiyetine yediremediğin için
belki daha asil sebepler peşinde koşarsın, gökyüzünde birkaç yüz metre daha
yükselen bir bulut, yahut ensene doğru esen serince bir rüzgâr, yahut o esnada
aklına gelen zekice bir fikir, sana bu değişmenin sebebi gibi görünmek ister.
Fakat söz aramızda, iş bunun tamamıyla aksinedir, cebimize giren iki lira
sayesindedir ki havanın biraz açıldığını görmek, rüzgârın serinliğini hissetmek,
hatta akıllıca şeyler düşünmek mümkün olmuştur...
Bilin ki, var-dövlətiniz də, övladlarınız da ancaq bir imtahandır. Böyük mükafat isə Allah yanındadır.
Əl-Ənfal/28
Allahdan savayı çağırdıqlarınız da sizin kimi qullardır.
Əgər doğru deyirsinizsə, çağırın onları, sizə cavab versinlər.
Əl-Əraf/194
Musa təyin etdiyimiz vaxtda gəldikdə Rəbbi onunla danışdı. Musa dedi: “Ey Rəbbim! Özünü mənə göstər, Sənə baxım”. O dedi: “Sən məni görə bilməzsən. Lakin bu dağa bax. Əgər o, öz yerində qala bilsə, sən də Məni görəcəksən”. Rəbbi dağa göründükdə onu parça-parça etdi. Musa da bayılaraq yerə sərildi. Özünə gəldikdə isə dedi: “Sən pak və müqəddəssən!Sənə tövbə etdim və mən iman gətirənlərin birincisiyəm!”
Əl-Əraf/143
Küləkləri Öz mərhəməti önündə yağışdan qabaq müjdəçi olaraq göndərən Odur. Nəhayət, o küləklər ağır buludları daşıyarkən, Biz o buludları ölü bir diyara tərəf qovur,onunla yağmur endirir və bunun vasitəsi ilə hər cür meyvə yetişdiririk.Biz ölüləri də belə dirildəcəyik. Bəlkə, düşünüb ibrət alasınız.
Əl-Əraf/57
