Yayınlanma sürecinde okuduğum ELDE KALANLAR anı derlemesinin önemli bir boşluğu doldurduğunu düşünüyorum.
Rasim Öztaş'ın yayınlanmış üçüncü kitabı olan Elde Kalanlar’da 1970'lerin Elazığ’ından İstanbul'a oradan tekrar Elazığ'a uzanan, ülke tarihinin bir kesitine ayna tutulmakta. Öztaş anılarını aktarırken zengin ayrıntılar sunuyor, günlük hayata, çocukluğa, mahalle ve evlerde olup bitenlere dair capcanlı anılar aktarıyor. Dönemin siyasal olaylarının yanısıra bölgenin yakın tarihinin acı izlerini sürüyor; Harput’a götürüyor, Ermenilerin geride bıraktığı izlerle buluşturuyor. Öztaş, geçen yüzyılın başında bölgeden ABD'ye göçmen işçi olarak giden insanların hikayelerine kendi büyük babasının öyküsü üzerinden değinmeyi de unutmuyor.
Kitapta, Deniz Gezmiş'in ünlü parkasının hikayesi de aydınlanıyor. Deniz Gezmiş, Hüseyin İnan, Yusuf Aslan, Sinan Cemgil’in köylerine geldikleri dönem tanıkların ağzından ve geçmişte yayınlanmış söyleşiler eşliğinde aktarılıyor.
