Lev Vygotsky
@Leo2
ölümlüyüm neyse ki
Öğretim Görevlisi
yüksek lisans
Antalya
Ankara, 12 Aralık
23 okur puanı
Aralık 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Bir kitap okudu
224 syf.
9/10 puan verdi
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Okur Takip Önerileri
Rüya
Balkondan bakıyorum yola. Az ötede olduğunu bildiğim kavşak kilometrelerce uzakta görünüyor. Başımı aşağıya çevirdiğimdeyse metrelerce altımda olan toprak sanki bir adım mesafede. Giriş katta falan otursam gömülü mü hissederdim kendimi diye düşünüyorum. Sonra yola çıkasım geliyor ama yol da kilometrelerce uzuyor. Yürüsem dönebilecek miyim kavşaktan? Neden hep ait olduğum yerden uzaktayım ya da kovuluyorum ki? Toprak niye bu denli yakın, yol neden böylesine uzun? Korkum yok yüksekten, karanlıktan, hareketsiz bir şekilde kapalı bir yerde bulunmaktan. Korkum başka bir şey seziyorum. Ama neden bulamıyorum? Neden yorulmuyorum kendimi yiyip bitireceğimi bilsem de düşünmekten? Ya her şey gerçeklikten kopuk yüzüyor kirli bir suda. Ya da ben gerçek değilim. Bilmemekten mi korkuyorum yoksa bildiklerimden mi?
Bir kitabı okumayı düşünüyor
“Kısa bir süredir korkmuyorum, belki de bunun nedeni sonunda doğru şeyi yapmakta olduğumdur.”
Ölmekte olan bir insanın neden illa ki hastaneye götürülmesi gerek? İnsan her yerde ölebilir.
aşk varsa bu, tüm mümkünlerin kıyısıdır.
Çok önemli bir ayrım bu. Zaman iki taraf için de uygun olmadıkça aşk olanaksızdır.
etimi kemiren ilk kurda...
Kötümser olması kuvvetle muhtemel. Çoktan ölmüş bir adamın eseri. Bunu neşe kalemi ve hüzün mürekkebiyle yazdım; böylesi bir birleşmeden ne doğabileceğini önceden kestirmek zor olmasa gerek.