SIR
@Ley_lim
youtu.be/6Ct3ZqSMQaU
.
youtu.be/G_C2G1n-Vw4
İğdeağacıvarbaşınınüstünde.
Avuçlarındaisefesleğen
20 okur puanı
Temmuz 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Her gün insan olmak ne kusur içeriyor diye düşündüm. Her gün bir kilidi açmaya çalıştım. Başka bişey vardı başka bişey.
...
Yazamadığım göremediğim duyamadığım kadar içine kaçmış meğer içim; upuzun ip-ince bir sabırla ....
Okur Takip Önerileri
Üzgün olduğumuzda ve hayata katlanamadığımızda bir ağaç söyle konuşabilir bizimle; sus! Bak bana! Yaşamak kolay değil, yaşamak zor değil. Bunlar çocuksu düşünceler. Bırak konuşsun içindeki tanrı. O zaman susacaklar. Yolun seni anandan ve yurdundan uzaklaştırdığı için endişelisin. Ama attığın her adım, her yeni gün seni anana yaklaştırır. Orası yada burası değildir yurdun. Yurt ya içindedir yada hiç bir yerde.
Ağaç der ki: Bir cevher, bir kıvılcım, bir düşünce gizlidir içimde, ebedi hayatın canıyım ben.
Ağaç der ki: gücüm güvenden gelir. Atalarımı hiç bilmem, her yıl benden doğan binlerce evladımı bilmem. Tohumumun sırrını yaşarım sonuna dek, başka tasam yoktur benim. Tanrı'nın içimde olmasına güvenirim. Uğraşımın kutsallığına güvenirim. Ben bu güvenle yaşarım.
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Karanlığını gördüğün zaman, içindeki siyahla barıştığın zaman hakikat güneş gibi doğacak yüzüne. Gözlerin kamaşacak aydınlıktan.
Bir zamanlar tuhaf yaşlı bir adam vardı.köylerin gürültüsünden kaçıp sığındığı bir mağarada yaşıyordu. Büyücü olarak nam saldığı için, ondan büyü sanatı öğrenmeyi ümit eden öğrencileri vardi. Ama onun aklında hiç böyle şeyler yoktu. Tek istediği bilmediği ama sürekli gerçekleştiğinden emin olduğu şeyin ne olduğunu öğrenmekti.
Üzerinde düşünülmesi mümkün olmayan şeyin üzerinde uzun süre düşündükten sonra, içinde bulunduğu kötü şeyden kurtulmak için , eline bir parça kırmızı tebeşir alıp mağaranın duvarlarına türlü türlü şekiller çizer. Amacı bilmediği şeyin neye benzediğini bulmaktı. Bir çok denemeden sonra aklına bir daire çizmek geldi. "Bu doğru diye hissetti" şimdi içine bir dörtgen çizmeli" , ve böylesi çok daha iyiydi. Öğrenciler merak içindeydiler ama tek bildikleri yaşlı adama bir haller olduğuydu; ne yaptığını öğrenmek için yanıp tutuyorlardı. Ona " içeride ne yapıyorsun?" diye sordular. Ama adam yanıt vermedi. Sonra duvardaki şekilleri keşfettiler ve " işte bu" dediler, ve bunları taklit ettiler. Fakat böyle yapmakla, farkına varmadan tüm süreci tersine çevirdiler: sonucu başa alarak bu sonuca yol açan süreci baştan başlatmayı umdular. O zamanlar böyle olmuştu işte ve bugün de hala öyle oluyor.