M. F. A.
@MFahriA
Başıboş bir kamaya saplanmışım gibi
(Cahit Zarifoğlu)
29 okur puanı
Nisan 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Bence bir insanı tanımanın bir tek yolu vardır, onu bitmiş kabul etmek. Onu artık yaşamıyor saymak. İnsan ancak böyle bakınca onu olduğu gibi, tamamlanmış olarak görebilir.
Ama yaşayan birine böyle bakabilmek çok güç değil mi?
Böyle bakmadıkça kimseyi tanıyamazsın, diyor kesinlikle.
Sayfa 103Kitabı okudu
Ama, diyor, kıskançlığın da iki türlü olduğunu biliyor musun? Biri hep vermek ister, öbürüyse almak...
Beni hangi sınıfa koyuyorsun? diyorum.
Bazen birindesin, bazen öbüründesin sen, diyor.
Sayfa 102Kitabı okudu
RÜTBE
Düşünün, ben ne büyük bir rütbeye tutkuluyum,
Çünkü O'nun kulunun kölesinin kuluyum.
Necip Fazıl Kısakürek
Okur Takip Önerileri
Telgraf daima kuşkulara yol açar. "İyiyim, ellerinizden öperim" diyen bir telgraf aslında senin çok sıkışık bir hâlde olduğunu bile gösterebilir.
Sayfa 90Kitabı okudu
Taş devri gibi, tunç devri gibi, insanların bir de gül devri geçirdiklerini düşünüyorum.
Sayfa 101Kitabı okudu
Peygamberimiz güzel kokuyu severlerdi, dedi, bana üç şey sevdirildi diye buyurmuşlardı bir gün. Onların biri güzel kokuydu işte.
Öbür ikisi neydi dede?
Kadın ve namaz.
Ben kadınları sevmiyorum, dedi çocuk.
Sevmiyor musun? Niye?
Dedikodu yapıyorlar, dedi çocuk.
O zaman kadınları değil, dedikoduyu sevmiyorsun sen, dedi adam.
Evet, diye mırıldandı çocuk biraz düşünerek.
Sayfa 40Kitabı okudu
Hayatın anlamı bu olmalı:
Gününü değerlendirmeye bakacaksın.. günün nasıl değerlenir, bak anlatayım: şimdi ömrünü bitmiş say, ömrün bitmiş de sen yalvarmış, yakarmışsın, sana gözyaşların için cabadan bir gün daha vermişler.. işte şu anda da o bir tek son günün içinde bulunuyorsun.. işte o son günde ne yapacaksan, her gün onu yapacaksın.
O zaman bu bahçede gezinmem ki, der çocuk.
Ne yaparsın ya?
Ağlarım.
Sayfa 22Kitabı okudu
İnsanlar neyi arar bu şehirde?
Sayfa 9Kitabı okudu
hülasa
geçen
ZAMANdır
Sayfa 9Kitabı okudu
Kabul ediyorum, ince bir çocuk kitabı için çok uzun bir süre oldu ama sonunda bitirebildim
Behiç Ak ile ortaokulumun ilk yıllarında ablam vesilesiyle 
Postayla Gelen Deniz Kabuğu kitabıyla tanışmıştım. Bayılmıştım. Bu kitabıyla bir kere daha bayıldım, sanki o zamanlar okumuşum gibi.
Çocuk kitaplarının kesinlikle büyükler tarafından da okunması taraftarıyım. Mesela bu kitabın, çünkü ben bu kitabın içerisindeki olayların ve göndermelerin hiçbir büyük romanında karşıma çıkmayacağını, çıkamayacağını düşünüyorum.
Kitapta bayıldığım çok yer oldu, mesela çamaşır makinesinin yetmiş yaş doğum günü partisi, Ali Hoşgörüç'ün dedesi olan karakteri, ömür törpüleme mühendisleri, Ümitsu karakteri ve daha neler neler... Yaklaşık yüz sayfa olmasına rağmen iki cilde zor sığdırılacak yoğunlukta bir kitap olmuş bence.
Bu arada her ne kadar şimdi bahsedeceğim kitabı çok sevmesem de, Ali'nin Ümitsu ile karşılaştığı bölümde aklıma 
Oğullar ve Rencide Ruhlar kitabının "Böyle Uyurdu Zerdüşt" bölümü geldi. (Bu kitabın da beğendiğim tek bölümü burasıydı zaten. Önermiyorum)
Sosyal medyanın zararlarını, çocuklara, küçüklerimize bu kitaptan daha iyi hissettirerek anlatamayız galiba...
Sonuna bayıldım, Sedat Bey'in başına gelenlere(oh olsun diyorum, başka bir şey demiyorum:) )
Dünyaya biraz da çocuk gözüyle bakmak isteyenlere, kuşkusuz önerimdir vesselam.
Bu kitabı okumama kıymetli etkinliğiyle vesile olan 
okuyankoalaa ya da çok teşekkür ederim.
Çocuk gözünden felsefi cümleler...
Sonraki kapının üstünde hiçbir şey yazmıyordu. Ali kapıyı açtı. Oda bomboştu.
"Burası ne odası böyle?" diye merakla sordu.
"Burası, Ertelenmiş Zamanlar Odası."
"Bunu tam anlamadım," dedi Ali.
"Yani, hiçbir şey odası!"
"Hiçbir şey diye bir şey var mı gerçekten?"
"Olmaz mı?" dedi Ümitsu. "Yapmak istediğin şeyleri ertelersen, hiçbir şey yapmamış olursun. Şimdi değil de ilerde sahip olmak istediğin şey, hiçbir şeydir ya da gitmek isteyip de gitmediğin her yer, hiçbir yerdir. İlerde kullanırım diye bir kenara koyduğun zaman da, hiçbir zamandır."
Sayfa 87Kitabı okudu
