M. F. A.
@MFahriA
Başıboş bir kamaya saplanmışım gibi
(Cahit Zarifoğlu)
29 okur puanı
Nisan 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Kabul ediyorum, ince bir çocuk kitabı için çok uzun bir süre oldu ama sonunda bitirebildim
Behiç Ak ile ortaokulumun ilk yıllarında ablam vesilesiyle 
Postayla Gelen Deniz Kabuğu kitabıyla tanışmıştım. Bayılmıştım. Bu kitabıyla bir kere daha bayıldım, sanki o zamanlar okumuşum gibi.
Çocuk kitaplarının kesinlikle büyükler tarafından da okunması taraftarıyım. Mesela bu kitabın, çünkü ben bu kitabın içerisindeki olayların ve göndermelerin hiçbir büyük romanında karşıma çıkmayacağını, çıkamayacağını düşünüyorum.
Kitapta bayıldığım çok yer oldu, mesela çamaşır makinesinin yetmiş yaş doğum günü partisi, Ali Hoşgörüç'ün dedesi olan karakteri, ömür törpüleme mühendisleri, Ümitsu karakteri ve daha neler neler... Yaklaşık yüz sayfa olmasına rağmen iki cilde zor sığdırılacak yoğunlukta bir kitap olmuş bence.
Bu arada her ne kadar şimdi bahsedeceğim kitabı çok sevmesem de, Ali'nin Ümitsu ile karşılaştığı bölümde aklıma 
Oğullar ve Rencide Ruhlar kitabının "Böyle Uyurdu Zerdüşt" bölümü geldi. (Bu kitabın da beğendiğim tek bölümü burasıydı zaten. Önermiyorum)
Sosyal medyanın zararlarını, çocuklara, küçüklerimize bu kitaptan daha iyi hissettirerek anlatamayız galiba...
Sonuna bayıldım, Sedat Bey'in başına gelenlere(oh olsun diyorum, başka bir şey demiyorum:) )
Dünyaya biraz da çocuk gözüyle bakmak isteyenlere, kuşkusuz önerimdir vesselam.
Bu kitabı okumama kıymetli etkinliğiyle vesile olan 
okuyankoalaa ya da çok teşekkür ederim.
Okur Takip Önerileri
70 Yaşında Doğmak
Ara sıra böyle kitaplar rast gelir, adını, yazarını hiç duymadığım ama okuduktan sonra nasıl duymam dediğim kitaplar...
Benjamin Button isimli 70 yaşında, ama aslında altı saatlik koca bir bebeğin hikayesi bu. Saatler ilerledikçe yaşı da azalan, duyguları, fikirleri değişen bir insanın...
İnsanın zamanla olan uyumsuzluğunu eleştirirken asla anlaşılamamayı da en güzel şekilde hissettiren, bir saate dahi sığdırılabilecek kısa ama derin bir kitap 
Benjamin Button'ın Tuhaf Hikayesi .
Daha çok abartılması, anlatılması, övülmesi ve okunması gerektiği taraftarıyım. Kapak tasarımıyla da insanın dikkatini çeken bir roman. Hatta, bu büyük bir iddia, 
Stefan Zweig ın 
Satranç ını dahi cebinden çıkarır diyebileceğim bir yapıt.
F. Scott Fitzgerald başka kitapları da karşıma çıkarsa, heyecan içinde o fırsatları değerlendireceğim inşallah.
Keyifli okumalar..
Benjamin Button'ın Tuhaf HikayesiF. Scott Fitzgerald · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202021,4bin okunma
Okuduğum her kitapta, genelde ufak not kağıtlarını yırtarak oluşturduğum ayraçlar kullanırım. Tabi bu ayraçlar kağıt olduğu için, kitap bittiğinde bi' bakmışım ayraç da bitmiş halde olur.
Bu kitapta da öyle oldu Suzan. Senin aşkına mı, Derya'nın ağabeyinin senin aşkından ezilmesine mi, Derya'nın, o senin dev ayaklarının altından ağabeyini kurtarmaya çalışmasına mı, Ekmel Bey'in asla olmamış hayatına ve diğer karakterlerin acılarına mı yanacağına bilemeden bitiverdi ayraç. Muhtemelen onu şimdi çöpe atacağım...
Ayfer Tunç , bana kıymetli edebiyat öğretmenim 
Musa Avcı tarafından önerilen oldukça duygulu ve ağır bir yazar. Bu kitabını okuduktan sonra içimde hem diğer kitaplarını da okuma isteği uyandırdı hem de yine bu ağır sayfaların arasında ben de ezilecek miyim korkusuyla kendinden korkuttu.
Suzan Defter , biçim itibarıyla farklı bir denemeyle yazılmış bir kitap. İki insanın günlüklerinden oluşan bu roman, oldukça anlamlı, ağır, duygulu ve düşündürücü, kıymetli bir kitap. Çaktırmadan ihtilal dönemi zamanındaki çıplak aşkları da en güzel şekilde sunan bu kitap, arka kapağındaki etiketin deyişiyle #kaybedenler in romanı.
Bu sene okuduğum en iyi kitapların arasına girmeyi kesinlikle hak eden bir roman.
Kesinlikle okumanızı öneririm, sadece yazın okumayın yeter. Çünkü bunaltıcı sıcakların üzerinde bu kadar sarsıcı bir romanı okumak, bende yaptığı gibi, insanı daraltabilir.
Keyifli okumalar dilerim...
Spoiler içerebilir..
Zannediyorum böyle bir kitap, ne bir daha elime geçecekti ne de yazılabilecekti.
Kitabı elime aldığımda hiç böyle olaylar beklemiyordum. Başlangıçta betimlenen yedi çivinin böyle can alıcı bir işlevi olabileceği aklıma gelmezdi mesela. Ya da kaç kişi olduğunu da adamakıllı sayamadığım bir tahtelbahir gemisinden sadece iki kişinin sağ çıkabileceği.
Diğer kitaplarında da olduğu gibi, yine felsefe, hiyel, cebir ve fizik bilgilerini ve mizah anlayışını Osmanlı zamanıyla harmanlayarak acayip bir kurgu oluşturmuş 
İhsan Oktay Anar . Düşünün, ustaca betimlenmiş savaş sahnelerinin bizzat içindesiniz ama ganimet olarak gemiye yüklediğiniz bir sandık yüzünden başınıza gelmeyen kalmıyor. Düşman gemisinden mi kaçalım canavardan mı diye olduğunuz yerde kalıyorsunuz. İşin beklenmeyen yanı da, o canavarlardan biri siz oluveriyorsunuz.
İhsan Oktay Anar resmen denizlerin uçsuz karanlıklarının içinde bir sandığı üç boyutlu yazıcı yaptı, bu yazıcıya eritilmiş ve ezilmiş insan püresi koydu, lazım olmayan maddeleri "tuh!" diye tükürdü ve kalan malzemelerden yarım metre boyunda ama yaptığı işlerin boyundan büyük olduğu bir canavar çıkarttırdı.
Bu kitabın filmi çekilse, iddia edebilirim, bu film Türkiye'de de dünyada da en çok izlenen gerilim, savaş, korku ve komedi ve macera ve fantastik filmi olurdu.
İhsan Oktay Anar ın kitaplarını belli bir kalıba sokmak ne kadar da zor (ve bu yüzden keyifli).
Sizlere de keyifli okumalar dilerim...
İçimde iki insan var. Biri uyuyan Engin ve öteki uyanmış Süheylâ.
İkisini de anlamaya çalışıyorum. Diyorum ki, uyuyan bir insan, her şeyden ve dünyadan uzaktır ve kendi hülyalarına dalıp gitmiştir. Dünya olmasın, sen olma, ben olmayayım, şu hevesler olmasın, sadece uyuyalım ve rüya görelim der. Öyle ki göreceği rüyaların ne olacağı da hiç belli olmaz. Belki dünyanın en güzel rüyasını izlemektedir, belki de cehennemden fena bir kabus... Rüyalarla birlikte ordan oraya sürüklenip aynı zamanda bir sağa bir sola kıvrılırken bir ses geliverir kulağına. Uyanmış bir Süheylâ sesidir bu. Essalatühayrumminennevm demektedir mesela. Hayyaalelfelah demektedir...
Şimdi içimdeki iki insan da resmen kavga ediyor. Biri uyumayı kendine layık görürken öteki kalkmasını ve uykulara layık olmadığını anlatmaya çalışıyor. Ben de tıpkı 
Yoksulluk İçimizde nin karakterlerinde olduğu gibi ikisi arasında gidip geliveriyorum. Bir gün Şükran'ın düğününe denk geliyorum, bir gün Münire Teyze'nin evine kendi ayaklarımla gidiyor, evi kiraya verdiklerini görüyorum ve o ikilemden bir türlü çıkamıyorum. Bir Engin olup daldığım rüyalardan uyanamıyorum mesela...
Kalemine, yüreğine sağlık 
Mustafa Kutlu . 
Bu Böyledir de yaptığın gibi yine beni derinden sarstın.
