Hayranlığın karanlık tarafı, insanın kendi sıradanlığından duyduğu memnuniyetsizlikle birleşen kıskançlıktır.
Okur Takip Önerileri
Özgür olduğumuz sürece ölümden daha az düşündüğümüz hiç bir şey yoktur ve bilgeliğimiz ölüm üzerine değil, yaşam üzerine derin bir düşünüştür. Üstelik, her ne olursa olsun yaşamımızı sürdürmek zorunda olduğumuz için, iyi bir yaşamın ne olduğu konusunda da belirli kurallar oluşturmamız gerekir. Spinoza bu kuralları şöyle sıralar :
1. Çokluğun kavrayışına hitap etmek ve amacımıza ulaşmamıza mani olmayacak her ne varsa onu yapmak.
2. Sağlığı korumaya elverdiği kadarıyla hazların tadına varmak.
3. Hayatı ve sağlığı sürdürmeye elverecek ölçüde para ve mülk edinmeye çalışmak.
Böylesine bir felsefe ve bu felsefeye adanmış bir yaşam karşısında hayranlık duymamak, Spinozist ifadeyle tüm bunlar karşısında zihnimizin sallantıda kalmaması yani şaşkınlık duymaması mümkün mü?
Jung 1913’ten sonra bilinçdışının derinliklerinde yüzerken bir gün bir ses duymuştu. Bu ses ona uğraştığı şeylerin bilim değil bir sanat olduğunu fısıldıyordu. Bunu duymak pek hoşuna gitmedi ilk başlarda, hatta bir süre inatlaştı bu fikirle. Ancak sonra bunu kendi içinde analiz etmeye çalıştığında konuşanın bir kadın olduğunu fark etti. Peki kendi içinde konuşan bu kadın kimdi? Dahası ne istiyordu ondan? Çalışmalarının sonunda her erkeğin bilinçdışında var olan tipik bir arketip olduğu fikrini çıkardı ve ona bir isim verdi: Anima.
Anima ve animus.
Erkeğin içindeki kadın, kadının içindeki erkek...
