Merve Nur Bakar
@Mervenurbakar
11 okur puanı
Ekim 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
İnsana verilen en büyük ceza, sınırlı bir hayatla sonsuzluğu kavrama yetisi olsa gerek. O, bilinçli ya da sezgisel bir algıyla, kendi yarattıkları da dahil, dünyanın tüm nesnelerinin kendinden daha ömürlü olduğunu görmüştür.
Sayfa 57Kitabı okuyor
"İnsan ruhu-der, Kazancakis- dünyanın en emperyalist gücüdür; fetheder, fetheder ve hiçbir zaman fethettikleri ona yetmez." Bu sözü şöyle anlamak istiyorum ben: Böyledir, çünkü insan zamanın geçiciliğini canında duyar; böyledir çünkü yaşarken ölümü bir bilinç halinde yaşayan tek varlık insandır.
Sayfa 52Kitabı okuyor
Sürekli mutluluk içindeki acısız hayat artık insan hayatı olmayacaktır. Olumsuzluğun peşine düşen ve onu dışarı atan hayatken dini geçersiz kılar. Ölüm ve acı birbirine aittir. Acıda ölüm önceden hissedilir. Acıyı yok etmek isteyen ölümü de ortadan kaldırmak zorundadır. Ama ölüm ve acısı olmayan hayat insani bir hayat değil ölmemişlik hayatıdır. İnsan hayatta kalmak uğruna kendini ortadan kaldırır. Muhtemelen ölümsüzlüğe de erişecektir ama hayatı pahasına.
Sayfa 70Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Hiçliğin, yani her açıdan asla salt bir varolan olmayan ama aynı zamanda üstelik varlığın sırrı olarak mevcut bulunan bir gücün mabedi"dir ölüm. Ölüm insanın hazırda olmayanla, tamamen başka olanla, ondan kaynaklanmayanla ilişki içinde olduğu anlamına gelir.
Sayfa 56Kitabı okudu
"Eğer insanlar da bitkiler gibi, hareketlerini emirlere uyarak yapsalardı, hiçbir zaman eylemlerinden dolayı suçlanamazlardı. Tercihler yapabildiğimiz için suçlanıyoruz. Ya ahlakın içinde ya da dışındayız!"
Sayfa 387Kitabı okudu
Kopuşlar acı veriyorsa bağlar hakiki demektir. Sadece hakikatler acı verir. Hakiki olan her şey acı vericidir. Palyatif toplum hakikati olmayan bir toplumdur, aynının cehennemidir.
Sayfa 41Kitabı okudu
"Bunu gece günlüğüme yazacağım."
"Neyi?"
"Ateşten yananın ateşe doymadığını."
Ben sadece fazlasıyla ciddiye almıştım, küçükken babamın bana birini üzdüğümde söylediği o sözü, "Kendini karşındakinin yerine koy" Ve ilk başlarda bunu o kadar çok yapmıştım ki, bir gün dönüş yolunu yani kendimi bulamadım ve beynimin bir parçası boşlukta uçuşan, hayata uzaktan bakan, sadece seyreden bir çift göze dönüştü.
Sayfa 323Kitabı okudu
"Istıraba ses verme ihtiyacı, bütün hakikatlerin önkoşuludur. Çünkü ıstırap, öznenin omuzlarına binen nesnelliktir; öznenin en öznel unsuru olarak deneyimlediği ifadesi, nesnellik üzerinden dolayımlanmıştır."
Sayfa 23Kitabı okudu
"Acıda bulabildiği gülünecek şey oranında derindir insan. Daha önce insani acının derinliklerinde gömülü olmayan biri yüreğinin derinlerinden gülemez."
Sayfa 20Kitabı okudu
Ne istediğini bilmemek kadar acı verici bir şey yoktur. Ne istediğini bilememek insana verilmiş en yırtıcı işkence türlerindendir.
Sayfa 250Kitabı okudu
"Peki, sen hiç uyumaz mısın?"
"Uyurum elbette!" dedim. "Hatta rüya bile görürüm. Senin gibi. Herkes gibi..."
Sayfa 142Kitabı okudu
Ama artık çok geç bütün bunları düşünmek için. Yola çıktığım yeri göremeyecek kadar uzaktayım. Evimin kokusunu unuttum. Gaspçı bir korsan gibi dolanarak şehirleri bağlayan yollarda, en iyi bildiğim şeyi yapıyorum: düşünüyorum...
Sayfa 112Kitabı okudu
Yalan ancak ayrıntılarla gerçek olur! Birini kandırmanın en iyi yolu ayrıntılardır. Tabii bu ayrıntıların sayısı arttıkça, daha sonra hatırlanması gerekenlerin de sayısı artar. Ama birine bir hikâye ancak bütün ayrıntılarıyla anlatılmalı, yoksa inanmaz.
Sayfa 97Kitabı okudu
Yazıp yazabileceğim en iyi cümlelerdi, hikâyelerdi. Ama büyük bir hata yapmıştım. O kadar kendime özgü yazmıştım ki birçok cümlenin ancak yarısı kâğıdın üstündeydi ve kıçlarında da bir sürü üç nokta... İnsanların bitirmelerini beklemiştim cümlelerimi.
Sayfa 86Kitabı okudu