331 syf.
·
Puan vermedi
·
22 günde okudu
Gözlerin... O güzel gözlerin saflığını yitirdi. Görüp de müdahale etmedin, edemedin, çürüdü gözlerin.
Çürüyen vicdanındı.
Bilemedin.
Okur Takip Önerileri
Ne çirkin insandır, geride bırakmayı zevk edinen!
Hani bir söz söylerdin bana " sarsiliriz ama sarılınca gecer" diye, sarsilsak da artık sarılamayiz sevgilim. Ne acı...
Dayanamamak da şey gibi, yüzlerce kilo ağırlığı kaldıracak kuvvetin varken bazen bir kalemi tasiyamiyorsun.
Umarsızca çırpınıyorum. Üstelik kanatlarım da yok. Gökyüzüm mavi değil. Kuş da değilim. Bir kalbim olsa insan olduğumu dusunebilirdim ama ben, sadece çaresizim
"Çaresizim"
En zoru da dayanmaya çalışmak değil dayanmaya alışmak.
İçinizdeki kelebeğin ağıt yakarak gövdenizde dolaşması acının en stratejik yöntemi, bir günlük acı, ama dünyaya bedel .
Halbuki konuşmaya ne kadar muhtacım. Her şeyi içinde boğmaya mecbur olmak, diri diri mezara kapanmaktan başka nedir?
"Şimdi aramızda noksan olan şeyin ne olduğunu biliyo rum!" dedi. "Bu eksik sana değil, bana ait... Bende inanmak noksanmış... Beni bu kadar çok sevdiğine bir türlü inanamadıgim için, sana âşık olmadığımı zannediyormuşum... Bunu şimdi anlıyorum. Demek ki, insanlar benden inanmak kabiliyetini almışlar
Çocukluğumdan beri belki ilk defa olarak, hayatımın sebepsizliğini ve boşluğunu düşünerek içim ezilmeden, "Bugün de geçti işte... Ve bütün günlerim hep böyle geçecek, sonra ne olacak sanki!" demeden uykuya daldım.