"Acıyı o kadar büyük yaşadım ki kafamın içinde, tüm dünyada benden daha çok acı çeken kimse yokmuş gibi hissettirdi. Mutluluk... Evet, onu da iki katı yaşadım içimde. Ama her öyle hissedişimde, yere düşme şiddetim arttı sadece. Her düşüşümde paramparça oldum .'
İlla her buhranlı dönemimizden bir verim mi almamız gerekecek? Bir kere de karakter acılar içinde süründüğü ve hiçbir şeyin onu teselli edemediği yıllar yaşasın. Sürekli umut yeşertmeye çabalama, insanları yaşadıklarından olumlu sonuçlar çıkarmaya teşvik etme…Her derdimizin üstünden pozitif düşünme yöntemleriyle mi geleceğiz? Hayatta sorun diye bir şey var, her şeyin çözümü olmak zorunda değil.”
"Sanki yabancı bir ülkedesin, çevrede olup biten herşeyi görüyor, anlıyorsun, ama istediğini anlatmaktan, dolayısıyla da yardım bulmaktan umutsuzsun, çünkü orada konuşulan dili bilmiyor, anlamıyorsun."
Öyle Günler Gördüm Ki
Öyle günler gördüm ki, aydın gökler kararıp
Bahtım bir bulut gibi üstüme çöker oldu,
Her gözümü yumunca tanıdık yüzler görüp,
Hayaller alev alev beynimi yakar oldu.
Ümitsizlik, gariplik dört tarafımı sarıp
Yüzüm sırıtsa bile, içim yaş döker oldu.
Her sabah ilk ışiklar gözlerimi oyardı,
Uyanan taş duvarlar iniltimi