Melike Erken
@Mrslna
öğrenci
37 okur puanı
Eylül 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Aşık olan hastalarla çalışmaktan hoşlanmam. Bu belki kıskançlıktandır; çünkü bende aşkın büyüsüne kapılmayı çok isterim. Belki de aşk ve psikoterapi temelde uyuşmadığından. İyi bir terapist karanlıkla savaşır ve aydınlanmayı arar, oysa romantik aşk gizemle beslenir ve incelendiğinde ufalanıp dağılır. Aşkın Celladı olmaktan nefret ediyorum.
Sayfa 25
Bana bir önyargı verin, dünyayı yerinden
oynatayım
Yeter artık vurma yüzüme çirkinliğimi
Her gün bir kadın ağlar benim yüzümde
Büyük dertler içinde benim ellerim
Anlamıyor musun
Sen sevildiğin için güzelsin bu kadar
Ben sevilmediğimden böyle çirkinim
Okur Takip Önerileri
Tanrılar arasında insan yalnızlığı mı
İnsanlar arasında insan yalnızlığı mı?
Kalbimi kalın bir kitabın arasında kuruttum Onu orada
Beş parmaklı bir çınar yaprağı gibi unuttum.
"Elbette sen öleceksin. Onlar da ölecek."
Merak etme, susuz kalmayacaksın artık daha fazla,
ey kavrulmuş yürek!
Bir müjde var havada
Bilinmeyen dudaklardan üflenmekte bana doğru
– büyük serinlik, şimdi yolda...
Sayfa 57
Önce elif mi noktadan yoksa nokta mı eliften çıktı?
Sayfa 137
Dünya, kanlı bir havlu atarak terk ettiğimiz, tuzaklı bir ring...
Sayfa 103Kitabı yarım bıraktı
Hülasa yeni nesil olarak her şeyden kopuğuz.
Hep birazız.
Biraz o, biraz bu, biraz şu, biraz öteki, biraz beriki...
Hedeflerimiz büyük ve cihanı kuşatacak cinsten değil.
Sayfa 34
Ben insanın ruh, ruhun da bir tapınak olduğuna inanıyorum. Bir başka deyişle, insan ruhunda
bir tapmak, insan ruhunun bir tapınak olduğuna
inanıyorum. İnsan orada kendi içine eğilir; o dupduru suda bulanıklığa ait ne varsa temizlenmeli
ve o mermersi geometride tek ışık ve tek aydınlık
yansımalıdır : Allah’a inanma ışığı ve ona inanma
aydınlığı.
Sayfa 9
"Bir elde kadeh,bir elde kuran;
bir helaldir işimiz,bir haram.
Şu yarım yamalak dünyada
ne tam kafiriz,ne tam müslüman.."
“Korkumun fazlalığından bu haldeyim. Biraz eksik olsaydı
korkum, belki tepinirdim”
Sayfa 58
“Yok‟a güvenilir mi; ben „var‟da
yok olmaya bakıyorum. Hiç „yok‟da var olmayı düşünebilir miyim?”
“Kalbim dur emrini dinlemiyor, nasıl öleyim? Eski bir hikmet sahibinin sözünü
dilime pelesenk ettim: «Ya ol! Ya Öl!»... Olamıyorum... Ölemiyorum…”
Sayfa 21
