Pikaba bir plak - Bach veya Mozarttan- koyardı ve çıt çıkarmayan sevgili eşyaları arasında bitip tükenmek bilemeyen saatler akşam olana kadar akar giderdi.
Anlaşılan aralarında en budalaları oydu. Ve insanlar arasında genellikle en budala kişi aynı zamanda en geveze de olduğundan, en çok onun sesi duyuluyordu.
Ağlasam sesimi duyar mısınız,
Mısralarımda;
Dokunabilir misiniz,
Gözyaşlarıma, ellerinizle?
Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
Bu derde düşmeden önce.
Bir yer var biliyorum;
Her şeyi söylemek mümkün;
Epice yaklaşmışım, duyuyorum;
Anlatamıyorum.
Paramı geri istiyoruuum.
Paramı .
Geri .
İstiyorum .
Kesilen ağaçlara acıdım bir kitap oldu gerçekten... Okurken sabrımın sınandığı bir kitap oldu. Fazla söze gerek yok böyle kitaba böyle inceleme :/