Necmettin Savur
@Necmettin_savur
✰✰
Ben Ozymandias, bilin ki, krallar kralı;
Kendini büyük sanan sen,
eserlerime bak ki haddini bilesin!"
✰✰
Marmara Üniversitesi
İstanbul
Van, 1 Ocak
481 okur puanı
Ekim 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Sınıflar dahilindeysen uzak dur.
_
Uygulamanın büyük bir bölümü rahatsızlardan oluşuyor sanırım;
✰ Takip isteğine karşılık alınca takipten çıkan gerizekalılar,
✰ "Birdaha böyle kitaplar okursan takipten çıkarım." cı aptallar,
✰ Karda, kışta, yağmurda, açlıkta...
"Kitap okurum." cu fantezi ahmakları,
✰ Onlarca kitap okumasına rağmen kelime yazımlarından
Bilmem söyledim mi? Görmeyi öğreniyorum. Evet, başlıyorum. Henüz beceremiyorum. Ama elden geldiğince, zamandan yararlanmak istiyorum.
Örneğin ne çok insan yüzü varmış da hiç farkına varmamışım. Bir sürü insan var, fakat yüzler daha da fazla.
Aynı yüzü yıllar yılı taşıyanlar var; tabii eskir bu yüz, kirlenir, kıvrımlarından açılır, yolculukta giyilen eldivenler gibi bollaşır. Tutumlu, basit kimselerdir bu gibiler; yüzlerini değiştirmez, temizlemeye bile vermezler. Nesi varmış derler zaten kim onlara bunun aksini kanıtlayabilir
Şimdi madem bir çok yüzleri var, ötekilerini ne yaparlar sorusu gelir akla. Saklarlar. Çocukları kullansın. Ama bu yüzleri, köpeklerinin de takınıp sokağa çıktıkları olur. Neden olmasın? Yüz yüzdür.
Başkaları, yüzlerini korkunç bir çabuklukla takar takar, eskitir. Yüzler önce hiç bitmez gibi gelir onlara; fakat kırklarına daha yeni basmışlardır ki: sonuncu yüzdür kullandıkları.
Ama tabii, bir gün gelir başlar trajedi, yüzlerini sakınmaya, idareli kullanmaya alışmamışlardır; sonuncusunu bir haftada eskitip delik deşik ederler, pek çok yeri kağıt gibi incelir, giderek astar gözükür; yüz olmaktan çıkar yüz ve bununla dolaşırlar.
Sayfa 11 - CanKitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
Görmeyi öğreniyorum. Bilmiyorum neden, her şey içimde daha derinere işliyor, her zamankinden daha derinlere.
Bir içdünyam varmış da bilmezmişim. Her şey şim di oraya gidiyor. Orada neler olup bittiğini bilmiyorum.
Bugün bir mektup yazdım, yazarken, buraya geleli ancak üç hafta oldu, diye düşündüm. Başka bir yerde, köyde üç hafta bir gün gibi geçerdi, oysa yıllardır buradayım sanki. Mektup da yazmayacağım artık.
Zaten başkasına değiştiğimi söylersem ne olacak ki?
Hem değişiyorsam, eski halimde kalmıyorumdur da; eski ben olmaktan çıkınca kim bilir ki beni, tanınmayanlara mektup yazılır mı hiç?
--Düzenlenmiştir.--
Sayfa 11 - CanKitabı okuyor
...
Ama burada kafamdaki gürültülerden daha korkunç bir şey var: Sessizlik.
Büyük yangınlarda bir an gelir ki, gerginlik son noktaya gelmiştir; sular fışkırtılarak boca edilir; itfaiye erieri artık tırmanmaz olur, kıpırdamaz kimse.
Yukarıda kara bir saçak öne doğru kaykılır, arkasında koskoca bir alev, yüksek bir duvar sessizce eğilir. Durur herkes omuzlar kalkık, yüzler göz kesilmiş, korkunç yıkılışı beklemektedirler.
Buradaki sessizlik de böyle.
Sayfa 10 - CanKitabı okuyor