Ahmet
@Neoklasik
Batı'da insanlar kendilerine yakışanı giymeyi çoktan öğrenmiş olduğundan, artık sadece fosil yakıtlar gibi asil renkler için kan döküyorlardı.
Dünyanın en çaresiz çocuklarına en büyük hayalleri kyrduran, umut denilen doğal felaketten nefret ediyorum.
İnsanın kullandığı ilk alet, başka bir insandır.
Okur Takip Önerileri
Her kim içinde sevgiyi yaşatırsa Tanrı'nın yolunda kalmış olur, Tanrı da o kimsenin içindedir. Çünkü Tanrı sevgidir.
Bu ülkede içindeki çocuk utanca boğulmuş ve bunalmış o kadar insan var ki! Ben onlara “yetişkin çocuklar” diyorum. İçi çocuk ama bedenen yetişkin... Bunlar kötü insanlar değiller ama her türlü kötülüğü de yapabilirler.
Tüm bedensel hastalıklar tam olarak kullanılmayan zihinden kaynaklanır.
Çocuklar beyinlerini kullanacak yaşa gelinceye kadar yumruklarını kullanır.
Yaşamak, acı çekmektir. Hayatta kalmak ise bu acıda mutluluk bulmaktır
Girmekten korktuğunuz mağara, aradığınız hâzineyi barındırır.
Tarih kazananlar tarafından yazılır, kalanlar tarafından kaleme alınır.
Geçmiş asla ölmüş değildir. Geçmiş geçmiş bile değildir.
Bitkilerin hayatının insanlarınkinden çok daha ilginç olduğuna eminim. En azından onlarda karakter denilen işe yaramaz bölüm yokrur. Dolayısıyla birbirlerinden nefret etmeleri için de bir neden bulamıyorlardır.
Dünyayı küçük gördüğü için kendini büyük sanıyordu. Tabii büyük bir göz yanılsaması söz konusuydu. Eğer dünya sandığı kadar küçük olsaydı, kaybolmamak için bu kadar uğraşır mıydı sokaklarında?
Güler geçerim sınavlarında başarılı olamadıkları için ağlayan gençlere, sevdikleri terk ettiği için intihar eden kadınlara. Kolay mı bu kadar tanımak mutsuzluğu hayatın kaynağında? En anlaşıldığı noktada başlar bilinmezleri hikayeni. Kolay mı hayat, daha zengin olamadığı için bir adamın ağlayacağı kadar?
"Seni anlıyorum!" demek büyük bir yalandır. Kocaman bir yalan. Kimse kimseyi anlayamaz ve tanıyamaz bu dünyada..
Ne yapmak istediğini bilmiyorsan, ne yapmamak istediğini düşün.
Hiçbir yere ait olmayanları iyi tanırım.Her yere aitmiş gibi davranırlar.