"Ne yazık! Ölüm ruhumuzu ne hale getirecek ? Ondan ne alıp ne verecek? Onu nereye yerleştirecek? Bazen dünyaya bakıp ağlaması için etten gözler bahşedecek mi?"
Kapımın eşiğinde beni bekleyen iki jandarmadan biri kelepçemi takıp küçük garip anahtarlarını özenle çevirdi.Hiç umursamadım : bu bir makinenin üzerine eklenen başka bir makineydi
Aradan biraz daha zaman geçsinde 2. Kez okiyim dediğim tek kitap şuana kadar .
Fazla sevginin öldürdüğünü akıcı ve sürükleyici bir şekilde ele alan yazar çok güzel bir eser ortaya çıkarmış kesinlikle tavsiye ediyorum herkesin hayatında en az bir kere okuması gereken bir kitap.