Sabitlenmiş gönderi
Sığmam dünya yüzünde bir yere artık.
Nereden geçsem benim değil kalamam bir yerde.
Okur Takip Önerileri
Bütün büyük şeylere, büyük hayatlar kadar dağların doruklarına da, sonsuz şiirler kadar derin gecelere de damgasını vuran o büyük hüzün...
...yokluk ise boş bir ceset, derin göğün, tutsak ruhun cesedi. Sonsuz hapishane – sonsuzluğun yüzünden kaçamayız senden!
...ve yaşamış olmanın onulmaz ağırlığı altında, uyku gözlerime çöküyor.
Yağmurun sesi, konuşmaların arasında duyulan ağıtlar gibi, hıçkırıklara boğuldu.
Bedenim sokaklara, daracık yollara dalarken, ruhum da bir duygular labirentine dönüşerek karmaşıklaşır.
Sahip olduğum ne varsa hep değişerek aynı kalan şu gökyüzüne benzer
Hemen hep kendimizin dışında yaşarız ve hayat hiç bitmeyen bir bozgun, bir dağılmadır. Bir taraftan da bir merkez gibi kendimize yönelir, kendi etrafımızda gezegenler misali saçma, uzak elipsler çizeriz.
saçma ×
Güneş bensiz doğar ve söner; yağmur bensiz yağar, rüzgâr uğuldar. Ne mevsimler benim için canlanır art arda, ne de aylar ya da saatler benim için akar.
Bir kitap okudu
128 syf.
·
Puan vermedi
