Zümrüt Ateş
@Nupelda1
Yaşamak debelenir içimde, kıvrak ve küheylan.. *
open.spotify.com/track/0GEiukfKU...
241 okur puanı
Nisan 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Ait oldugu yeri bulamamisti cünkü. Kendini buldugu her yere uyum saglamis, iste ve eglencede iyi olmasi sebebiyle,
haklar için savaşma ve karşısındakinde saygi uyandırma istegi ve yetenegi sayesinde her zaman ve her yerde sevilen biri olmustu. Ama hiçbir yere kök salamamisti. Etrafındakileri memnun edecek kadar uyum sağlamış ama kendisi tatmin olamamisti. Her zaman bir huzursuzluk hissivle altüst olmus, daima ötelerden gelen bir agriyi duymus, kitapları ,
sanatı ve aşkı buldugu ana kadar hep dolasmis ve aramisti.
Sayfa 276Kitabı okudu
He is more myself than I am. Whatever our souls are made of, his and mine are the same. If all else perished and he remained, I should still continue to be, and if all else remained, and we were annihilated, the universe would turn to a mighty stranger. He’s always, always in my mind; not as a pleasure to myself, but as my own being.
Doyumlarımızın peşinden koşturup durdukça "hayata yapıştıkça", mutlu falan olmuyoruz; olsa olsa, mutluluğun yerine koyduğumuz birtakım hazların, gergin ve belirsiz dünyasında yaşayıp gidiyoruz.
Okur Takip Önerileri
Bugün iş saatleriyle boş zaman giderek iç içe
girdikçe ve yaşamımızın her anı boyunca bizden
üretken olmamiz istendikçe, iş günündeki
ayrımlar yok olmaktadır. Elinizdeki akıllı
telefonlarla aslında hic bir zaman işin dışına
çıkamıyorsunuz veya mesai dışı çalışmış
oluyorsunuz. Dahasi sayıları giderek artan bir
grup insan icin sürekli erisilebilir olmak,sadece
is saatleriyle ile bos zaman arasindaki sınırları
muglaklastirmakla kalmayip geceleri ve uykuyu
da kemiriyor.Her an her saat e-postalarini
kontrol edebiliyor, ayakkabi satin alabiliyor,
güncel gelismeleri takip edebiliyor veya porno
sitelerine girebiliyorsunuz.Degere el konma
süreci,yaşamımızın her anini kuşatma
eğilimindedir. Asla uyumayan küresel bir sistem
icinde üretip tüketmekteyiz. Neoliberalizmin
durmak bilmeyen ritmi altinda, Jonathan
Crary'nin söyledigi gibi "zamandan mahrum bırakılmaktayız”.
Kuşkusuz bizi alıklaştıran, bizi bizden alan “zavallı bir mucizedir” tüketim korumacılığı, bir gençlik banyosu yaparcasına dönüp dönüp ona dalıyoruz, tecimsel büyüklüğün her şeye razı büyülenmiş kurbanları olarak kalıyoruz hep. Ne benimseme ne de yadsıma, bir rahatsızlık, bir sıkıntı ama; ne olursa olsun herhangi bir şeyden, bu dünyanın bize sağladığı yarar ve kolaylıklardan olduğu kadar onun eleştirisinden de vazgeçebilme olanaksızlığı yani. Moderniteyi yermeyle övme arasında bu gidiş geliş, küçümseyenlerle göklere çıkaranlar arasında yerini bulmanın olanaksızlığı bundan.
Bankalarımızla Faust’un yaptığı gibi minik sözleşmeler yapıyoruz ve Mefistofeles gibi şöyle deniyor bize: imzala ve her şeye sahip ol!
Mutlu keyifli bir yok oluş bu, bir yenilemenin başlangıcını haber veriyor çünkü. Bu durumda inanılmaz olan nesnelerin yeniden doğmak için ölmeleridir: parçalanmaları teknik olarak hesaplanmıştır dayanıklılıkları bizi bunaltabilir, bu çılgın zevkten yoksun bırakabilirdi. Biz kendimiz değişmeyelim diye bütün bir dünya değişiyor. Değeri azaltılmış bir dindir tüketim, süpermarketlerin kiliselerini, reklamlarında incillerini oluşturduğu, nesnelerin sonsuzca yeniden dirileceği inancıdır.
Tüketim korumacılığı hakkında, en uç noktasına, insanların nesnelere köle oluşuna dek götürülmüş mülkiyet içgüdüsü benimsediğini söyledik. Oysa bir varlık kültüründen çok dolaşım kültürü içinde yaşıyoruz biz. Eldeki malların bir son kullanım süresi olmak zorundadır nasıl yok edilecekleri planlanmış modalarının geçme zamanı programlanmıştır. Sahip olmak sürekliliği getirse de nesnelerimizin pek kısa ömürlü bir çekicilikleri, kısa serileri vardır yalnızca, modaları çabucak geçiverir; Kendilerinin de ayağı kaydırılmadan önce bir an için güzel olacak biçimde ışıldayan yeni nesneler onların pabucunu dama attırır. Sırf tüketmek ve yerlerine yenilerini almak için satın alırız onları. Bir malın değer yitirmesi çabuk ve genel olmak zorundadır, bizim zenginliğimiz koruyup saklamaya değil savurganlığa dayalıdır çünkü.
Gürültüden yıkılan bu cehennem başkenti benzeri alışveriş merkezlerine bir şeyler satın almak için gidilmiyor yalnızca, bir amaç da her şeyin orada el altında durduğunu saptamaktır. Zenginlik tanrısının varlığını ona dokunabileceğini gerçekten sürtünülebileceğini ve onun koklanabileceğini doğrulamak için gelinir oraya. İşte lüksle olan dolaysız yakınlıktır şaşırtan, daha ilk adımda allak bullak eden. Derilerinden süt ve bal akan, insanı zayıflıklarından nihayet arındığı bir Vaat Edilmiş Toprak Kokusu solunur burada.
Daha iyi değilsem bile en azından başkayım.
Ne yapacağını bilenlerin sabırlı kızgınlığı var içimde.
Ne istediğini bilmekten
Ve her şeyi isteyerek yapmaktan bahsediyordu herkes
Oysa artık hiçbir şeyi isteyerek yapmayan
Gününü değil
Kökünden sökülmeyi bekleyen bir ağaçtım
Bir ağaçtım ve diyordum
Elbette yalnızlık kapacak ormandan ayrılanı
Elbette bitmeyecek hiçbir şey
Elbette ortasında kalacağız her yerin
Ama istemeye istemeye büyümüş bir ağaç daha ağaçtır
Biri beni bulsun diye beklemediğim yeryüzü daha yeryüzü
Önümde olan her şey bir serap gibi gelmeye başlıyordu. Sanki rüzgâra kapılıp her an savrulup gidecek gibi. Ellerimi açarak dikkatle baktım. Şu an yaptigim işin bir amacı var mıydı acaba?
Neden yaşama böylesine sarılmam gerekiyordu?
Oysa benim ruhumda savaş var
Durmadan ölüyor içimdeki insanlar.
