Ve belki de böyle olması, yeterince uzun yaşadığında hayatın böyle ilerlemesi gerekiyordu. Sevinç ve üzüntü hayatın bir parçasıydı; belki de işin sırrı, bütün bunları hissetmek, fakat sevince biraz daha sıkı sarılmaktı, çünkü güçlü bir kalbin ne zaman duracağını asla bilemezdiniz.