Üvercinka
@Nznkn
Papatyalar ölmez bayım
Papatyaları öldürürler.
Laborant ve veteriner sağlık
Önlisans
23 Mart
556 okur puanı
Temmuz 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sonra gittin.
Çocuk oldum bir daha, ağladım.
Kaç şiir, kaç kere sular altında kaldı.
Kitaplar, aşk, her şey.
Her şeyi son bir kere daha kurtaramazdım.
Gözyaşını döktüren şey acının kendisi değil tarihçesidir.
Hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum. Bilseydim, bu mutluluğu koruyabilir, her şey de bambaşka gelişebilir miydi? Evet, bunun hayatımın en mutlu anı olduğunu anlayabilseydim, asla kaçırmazdım o mutluluğu.
Okur Takip Önerileri
''Önemli olan, hayatta başına ne geldiği değil, neyi nasıl hatırladığındır.''
-
Bir mutluluğu yaşarken onu kavramamız zordur; ancak o geçip de arkamıza baktığımız zaman, birdenbire biraz da hayranlıkla, ne kadar mutlu olduğumuzu anlarız.
Çernobil’den bir adam, ayağa kalktığında derisinin dizinden bir çorap gibi kayarak düştüğünü söylüyordu. Yüksek dozlarda, radyasyon DNA’nızı değiştirerek sizi daha önce olduğunuzdan tamamen bambaşka birine dönüştürür. Sonrasında ise acılar içinde ölürsünüz.
Eğer ben de senin kadar güzel, kudretli ve düşünceye en uygun kelime kalıpları bulmasını bilseydim senin hasretini nasıl çektiğimi anlatabilirdim.
Hayat tecrübelerimle şu yargıya vardım ki, başkalarıyla benim aramda korkunç bir uçurum var, anladım, elden geldiğince susmam gerek, elden geldiğince düşüncelerimi kendime saklamalıyım.
Neşet ertaş elini kalbine götürdü; “Burası varya “ dedi. “Taşa toprağa gerek kalmadan insanın gömüldüğü tek yer.”
"Sinemde gizli yaramı kimse bilmiyor
Hiçbir tabip bu yarama merhem olmuyor
Boynu bükük bir garibim yüzüm gülmüyor
Gönlüm hep seni arıyor neredesin sen"
Neşet Ertaş
Garibim can yıkıp gönül kırmadım
Senden ayrı ben bir mekân kurmadım
Daha bir gönüle ikrar vermedim
Bâtınım sen oldun, zahirim sensin
Evvelim sen oldun, ahirim sensin..
Bu sazı icat ettiren yârin aşkıdır. Yüreğinde yâr aşkı olmayan bu sazı çalarsa tıngırdatır.
Canımın içi, yavrucuğum,
Sana hasretim bir çığ gibi arttıkça artıyor. Meğer biz birbirimize ne kadar bağlıymışız.
Harcanmış günlerden insana kalan yalnızca yaşadıklarıdır. Bu yaşadıkları kayda değerse onun ruhunda, belleğinde unutulmaz izler bırakır. Günler aynı tonda geçiyorsa hayat çekilmez olmaya başlayacaktır.
