Biliyorum, bir insana inanabilseydim, bir insanı sevebilseydim (bu insan kendim bile olsa) herşey değişecekti. Ama ya o insan yoktu ortalarda. Ya da o inanç - o günlerde..
Ve öyle çok durdum ki aynaların önünde, yüzüm dünyaya bakan bir aynaya dönüştü
Acıyla acının çarpımı mutluluk, mutlulukla acının çarpımı acı bu denklemde...