İndi də bunu şəhvətdən,ehtirasdan eləmirdim...Doğru sözümdür...Əgər elə şey olsa,boynuma alardım...Bunu yalnız onun qürurunu sındırmaq,öz kişiliyimi göstərmək üçün edirdim.Deyəsən,sizə demişəm,qürurlu,soyuqqanlı qadınlar məni həmişə əsir ediblər.
Bu,əmr idi və mən yazıq da onun hakimanə iradəsi qarşısında əsirdim.Ancaq hələ müqavimət göstərirdim,istəmirdim təslim olduğumu görsün.Belə tez əyilmək olmaz.Hələ bir az naz eləmək lazımdır.Qoy minnət eləsin!
Ondan xahiş etmək istəmirdim,əksinə,istəyirdim ki,o məndən xahiş etsin...Onun özü...Çünki hökmlə gəlmişdi...Çünki özünü belə çəkən qadınlardan zəhləm gedirdi.
Elə ilk andan hiss etdim ki,bu qadın məndən güclüdür.Məni öz iradəsinə tabe etdirə bilər.Ancaq...ancaq mən də özümə görə deyiləm...Axı mən də kişi idim...Özünü hücumdan qoruyan...
SPOİLER İÇERE BİLİR.Okuduğum kitaplar içerisinde en sevdiğim yazarlardan biri Sabahattin Ali oldu.Konuya geçmeden önce,Sabahattin Alinin kitaptaki alıntıları o kadar güzel ki,her kes okuyunca kendini buluveriyor.Kitabı okurken ben de Raifle Kürk Mantolu Madonna(Maria)-nın yaşadığı hissleri yaşadım,onların aşkıyla neşelendim ve üzüldüm.Böylesine bir aşk-birbirine zıt ama o kadarda yakın ruhların buluşması.Bir birini tamamlayabilen iki insan ve hiç konuşmadan anlaşan o gözler.Ta tablodan bile Raifin Mariaya sanki onu yıllardır tanıyormuş gibi bakışları her şeyi anlatıyordu aslında bize.Yıllarla Marianı aramış ve hiçkimseye sevgi,dikkat göstermemişti.İçindeki tüm o insanlık duyguları tek bir insana toplanmıştı ve Mariada erkeklere karşı tüm duvarını yıkmıştı Raife karşı.
"Nereye çağırırsan,gelirim!"
Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı,gene aynı şekilde,fakat her şeyden habersiz,yaşayıp gidecektim.Sen bana,dünyada başka türlü bir hayatın da mevcut olduğunu,benim bir de ruhum bulunduğunu öğrettin.