Üzülme diyemedim, bütün bunlar geçer, bu acı biter de diyemedim, hiç teselli etmeye kalkışmadım. Yapamadım, içimden gelmedi, bu yası, hiç kapanmayacak bir yara gibi ömrünün sonuna kadar yüreginde taşıyacak bu cesur kadına yalan söyleyemedim.
Ben Kayra, yaşayan en karmaşık ruhum. Ülkemin ulusal marşındaki gibi "Hangi bilim, hangi güç beni çözecekmiş, şaşarım!"...Ruhumdaki düğümler fazlasıyla sıkı. Kimsenin onları çözecek kadar ince tırnakları yok. Bense çoktan vazgeçtim tırnaklarımı uzatmaktan. Kendimi bilmeyi bıraktım. Ölümü bilmek ve anlayabilmek bile daha kolay. Yanıtı olmayan bir soru olarak geldim dünyaya. Ve sorusu olmayan bir yanıt gibi de gidiyorum
Onu kurtaracağımı düşünüyordu. Ama kim kimi kurtarabilmişti şimdiye kadar? Beni kim kurtaracaktı? "Kurtuluş" dedim. "Ankara'da bir mahalle." Fazlası değil.