Birbirimize anlatacak hiçbir şeyimiz ve her şeyimiz var. Ve aynı zamanda, o kadar da umursamıyoruz ki söylenenleri, olanları, aynı odada bulunduğumuzu bile unutabiliyoruz
Sonranın bir teselli değil bir vazgeçiş olduğunu bile fark edemiyorsun. Bu mücadeleyi kaybettiğine dair bir kabulleniş aslında. Göremiyorsun, öyle kabul ediyorsun. Savaşmıyorsun, yorgunsun. Susmuşsun, dinlememişler. Anlatamamış mısın? Yoksa onlar mı dinlememişler?