❀Melek
@Ruhsuzbirokurum_
Öğrenci
Lise2
İstanbul
155 okur puanı
Ekim 2023 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sizce Halk nedir?
Lev Tolstoy’sa farklı bir tablo çiziyor ve şöyle söylüyor. “Denizde yüzen büyük ama çok büyük bir gemi düşün. Bu gemi hareket ettikçe önünde güçlü bir akım yaratıyor. Bu akımın gemiyi hareket ettirdiğini söyleyen biri bulunur mu ki? Akımı zaten geminin yarattığı ve önünde kovaladığı herkese malumdur. Çünkü burada hareket gücü gemidedir, akımsa yüzen bir geminin gücünü ifade eden bir sonuçtur.”
“Halk içinde aynısı geçerlidir,” diyor Lev Tolstoy. Hareket gücü hattı doğup biriktikçe, kendiliğinden ilerleyecek ve ilerledikçe de önünde kendi akımlarını yaratacaktır. Daha sonra kendi içinden, duygu ve isteklerini ifade eden bir kişiyi lider olarak belirleyecektir.
Sayfa 73
Thomas Carlyle ise şöyle diyor. “Halk yerde yatan, çürüyen bir Saman’a benzer. Büyük adamlar ve kahramanlarsa gökten düşen bir yıldırım gibidir, samanı ateşleyerek halkı canlandırır ve harekete geçirirler.”
Sayfa 73
Bir sonra ki alıntıya bakın orada Tolstoy’un görüşü var
“İlk bakışta tarihteki kahramanlar hakkındaki bu iki yaklaşım(kişi-kahraman yahut Halk-kitle) hiçbir şekilde ortak bir anlaşmaya varamaz gibi görünüyor. Peki kim haklı? Carlyle mi, Tolstoy mu?”
Sayfa 74 - Martı yayınevinde
Okur Takip Önerileri
ÖLÜ MÜ DENİR-2
“Kimse hüzünlü olmasın
Sırası değil hüznünün daha
Bir gün bir şehrin alanında
Bir mermer yığının gözlerine
Omuzlarına düşerse bir çınar yaprağı
Hüzünlensin yaşayanlar o zaman
Sırası değil hüznün daha.
Öylesine sıkılmış ki yumrukları
İyice sikilsin diye yumruklar
Saklansın diye bir armağan gibi bu katılık
Öylesine sıkılmış ki yumrukları
Kimse hüzünlü olmasın
Kimse hüzünlü olmasın diye
Sırası değil hüznün daha
Unutulsun bu gövdeye duyulan hasret
Unutulsun bu alışılmış duyarlılık
O sade, o kadar kalabalık ki
Unutulmamaya değer onların insan gövdeleri
Ve unutmamalı mutlaka
Dolsunlar diye yüreklere
Dolsunlar damarlara.
Ölü mü denir
Ölü mü denir şimdi onlara.”
Sayfa 57
Ölü Mü Denir
“Ölü mü denir şimdi onlara
Durmuş kalpleri çoktan
Ölümün denir şimdi onlara
Kımıldamıyor gözbebekleri
Ölümü denir peki
En büyük limanlara demirlemiş
En büyük gemiler gibi
Kımıldamıyor gözbebekleri
Ölümü denir şimdi onlara .
Suratları gergin
Suratları kararlı
Belli ki çok beklemişler
Kabuğundan çıkan bir portakal gibi gelen sabahı
Suratları gergin
Bir savaş alanına benziyor suratları
Dudakların nemli
Son defa kendi etini öpüp
Yani son defa gerçek bir insan etini
Hazla kapanmışlar öyle
Geçirmiyor gövdeleri soğuğu
Geçirmiyor sıcağı da
Ve ikiye ayrılmış bir nehir gibi bacakları
Akıyorlar sonsuza
Ölümü denir şimdi onlara.”
Sayfa 56
Dipsiz Testi
“Beni dinlersen Üsküdar’a gitme
İbrahim’i görme şiir yazma
Şu herkesin bildiği düzlük
Bu deli alacası çayır
Ardıç kuşu türkülü Sokak
Senin için değil
Sen yoksun
Çevrende kimseler yok
Zengin de olsan
Yoksulluğun gitmez .”
Sayfa 12
Gözleri
“ sanki hiçbir şey uyaramaz
İçimizdeki sessizligi
Ne söz, ne kelime, ne hiçbir şey
Gözleri getirin gözleri!…
Başka değil, anlaşıyoruz böylece;
Yaprağın daha bir yaprağa değdiği
O kadar yakın, o kadar uysal
Elleri getirin elleri!…
Diyorum, bir şeye karşı komaktır günümüzdeki aşk;
Birleşip Salı verelim iki tek gölgeyi. “
Sayfa 22
Söyleyin Ümmet’e!
Kürt, Arap, Afrikalı, Asyalı, hintli, Türkiyeli kardeşlerimize diyeceksiniz ki: “Bu dava, yalnızca bizim değil, topyekün ümmet’in davasıdır. Biz Türk olduğumuzdan değil, Müslüman olduğumuzdan üzerimize geliyorlar. Çarşafımızdan, cübbemizden, sakalımızdan, mescidimizden dolayı, Türkistan’ı işgal ettiler. Bunlar Allah’a ve Resulü’ne düşmandırlar doğu Türkistan davasına sahip çıkmayanlar mahşerde bunun hesabını veremeyecekler.”
Sayfa 101
“Raif…. Şimdi ben gidiyorum!” dedi.
“Evet… Biliyorum!”
“Şimdi ben gidiyorum fakat ne zaman çağırırsan gelirim….”dedi
Evvela ne demek istediğini anlamadım. O da bir an durdu ve ilave etti:
“Nereye çağırırsan gelirim!” bu sefer anlamıştım.
“Kış güneşi karın kışın ortasında bir görünür bir kaybolur. Ellerinin donu çözülür gibi olur ama aslında bir etkisi yoktur. Tatlı, hoş bir his bırakır üstünde, sonra çeker gider…Aldatıcıdır. Aldanırsın. Ben kadere inanmam Karaca…Zaten böyle kader olmaz olsun ama demiştim ki,bir kere daha çık karşıma,inanacağım. Keşke sen çıkmasaydın, ben de inanmasaydım.”
Yerçekimli Karanfil
“Sanki hiçbir şey uyaramaz
İçimizdeki sessizliği
Ne söz, ne kelime, ne hiçbir şey
Gözleri getirin gözleri.
Başka değil, anlaşıyoruz böylece
Yaprağın daha bir yaprağa değdiği
O kadar yakın, o kadar uysal
Elleri getirin elleri
Diyorum, bir şeye karşı komaktır günümüzde aşk
Birleşip salıverelim iki tek gölgeyi.”
“Sevincin en coştuğu yerde dert en çok yerinir, bir dokunmadan dert sevince döner, sevinç dertlenir. Madem bu dünya bile yok olacak bir gün sevginin bitmesine insan neden üzülsün? Sevgi mi kaderi kovalar, kader mi sevgiyi? Daha kimseler çözmedi bu bilmeceyi. Düşen büyük adamı en sevdiği unutur, yükselen züğürde düşmanları dost olur.”
Sayfa 85
“Kendi kendimize verdiğimiz sözü tutmak, en çabuk unuttuğumuz şeydir, ne yapsak. Tutku bitti mi, istemde biter gider, ateşli sevinçler de kederler de yeminleri yakarlar kendileriyle birlikte.”
Sayfa 85
“İnanıyorum soyledigini candan soyledigine, ama bugünkü karar yarın bozulur çok kez. Hafızanın kulu olmaz kararımız, çabuk doğduğu için büyümeden ölür, nasıl ki ham meyve dalında durur da oldu mu kendiliğinden düşüverir yere.“
Sayfa 85
Kraliçe
“Dur, konuşma artık, yeter! Yeter, canım hamlet, her sözünle bir hançer saplıyorsun
bağırma.”
Sayfa 102