Kitabın yazılış hikayesini bir podcastde Latife hanımdan dinledim.
Ve çok ilgimi çekti, ancak kitabı okumaya başladığımda aynı Tiamat’da olduğu gibi farklı bir dil ve daha önce hiç duymadığım kelimeler ile karşılaştım.
Tiamat’da, Osmanlıca Farsça, Arapça ve bir de üstüne denizcilik dili olması, okurken beni çok yormuştu, bu defa yöresel bir dilde kullanılan kelimeler beni şaşırttı.
Ve başlangıçta biraz moralim bozuldu.
Şimdi size garip gelecek ama Türkiye’nin bağrında Anadolu’da bir köyde kullanılan bazı kelimelerden bahsediyorum; Büğlek, Çatına, Dirgen, Beleni, Papak, Sormuk, İşmar, Kalıniçi, Gagiç ( koyun boku ) … böyle uzayıp gidiyor…
Kitap Yüzyıllık Yalnızlık tarzında yazılmış, Gabriel Marquez esintisi var.
Bir yorumda (Kafa Dergisi) ,karakter isimlerini hatırlamakta zorluk çekildiği, başlangıcının Yüz Yıllık Yalnızlık gibi olduğu ancak daha sonra pek de benzemediği gibi bir şeyler okudum.
Gerçekten anne, kız ve baba dışındaki karakterlerin isimlerini bende zaman zaman hatırlamakta zorlandım.
Ancak yorumun ikinci bölümüne katılamıyorum, çünkü sonuna doğru kitaptan daha çok zevk aldım.
