Sana sen lazımsın bir de seni sevişin!
Kendinden başka, kimseye muhtaç değilsin!
Seni senden çok sevecek kimse yok, gör artık!
E bilmiyorsan da bi’ zahmet öğren artık!
Gökyüzüne baktıkça kendi önemsizliğini anlıyordu, ama herkes öyleydi. Hepsi birer hiçti onun karşısında, bütün insanlar. İç içe, yan yanaydılar yeryüzünde, önemli, önemsiz, kim olursa olsun, ama hepsi birer hiçti gökyüzüne oranla.”
Bir duvar kilimindeki güve oyukları gibi boşluklar vardı hikayesinde ve elindeki berrak anlar, onu bir adım daha ileri taşıyan anı yumakları, ipek kumaşlar üzerinde sürünen bir salyangoz gibiydi, öylesine yavaş çözülüyordu.
Bir şeyi yapmanız gerektigini biliyorsunuz.
Onun için yapmanız gerektigini biliyorsunuz.
İsterseniz nasıl yapacagınızı biliyorsunuz
Peki sizi durduran nedir? (Atalet!)