Bu adil görüş ve doğru hüküm, insanın kendi nefsini bilmesiyle başlar. İşte bu nedenle "nefs ilminin", sadece insanın nefs sağlığı açısından değil, çevre açısından da hayati bir önemi vardır.
Mor ötesi ışınların artmasıyla körleşen kutup ayıları, başlarına yedikleri darbelerle son nefeslerini vermeye hazırlanan fok yavruları, hepsi gözlerimizin içine bakıp, bizlerden adil bir hüküm bekliyor!
Yeni doğmuş bir bebek, dünyaya bu saf müşahede ile bakar. Zaman içerisinde "akıl kabı" dolup bilinç yüklendikçe müşahade "ışığı" azalır ve dünya "loşlaşır". İşte bu ontolojik iniş (nüzul), giderek bizi daha "karanlık" ve "dar" bir alana sokar