Söz vermiştim kendi kendime: Yazı bile yazmayacaktım. Yazı yazmak da bir hırstan başka neydi? Burada namuslu insanlar arasında sakin ölümü bekleyecektim. Hırs, hiddet neme gerekti? Yapamadım.
"Kimi ar'ar dedi kadd-i dildara kimi elif
Cümlenin maksüdi bir ammâ rivâyet muhtelif
[Yârin muhteşem endâmını görünce bazıları ardıç ağacına benzetti, bazıları da elif harfine. Aynı şeyi söylemek istiyorlar tabii ama üslûp âlimde başka câhilde başka; herkes meşrebince ifâde ediyor; öyle ya "Üslûb-i beyân, ayniyle insân!"]
~Muhibbi~
"Umarsan bir nevâziş açdığı bin zahm için ammâ
Bu insâniyyet ey dil gamze-i cânâneden gelmez"
"Sinende açtığı bin türlü yarayı bir günde pansuman eder diye ümit edersin ama heyhât! O insanlık, sevgilinin gamzesinden gelmez."
Hazret-i Aişe ilave ediyor:
" Mısır kadınları Hazret-i Yusuf'u görünce ellerini kestiler, seni görselerdi yüreklerini keserlerdi, farkına varmazlardı ya Resulallah!"