Hayatımı mahvettim.Üstelik bunu yaparken aklım başındaydı.Hayatımı bile bile mahvetmemin tek sebebi vardı: Âşıktım ve dünyanın geri kalanının gözümde zerrece değeri yoktu.
Her batan ve yeniden doğan güneşin gözleri önünde, bu insan denilen aciz kurtçuklardan binlercesi unutuluşa sürüklenecek ve diğer binlercesi de dünya adı verilen bu pislik yığınına dahil olacak.
Çocuktu, on yaşındaydı daha, korkardı.Bu yüzden, deniz koktuğu için saklamayı sevdiği kum çanağını buldum ve yere biraz kum döktüm.Paphos, yazdım. Daha fazlasını yazmak istedim ama bildiğim az çok bundan ibaretti.