Nerede olduğunu bilemem,
Ama neredeyse iyi olmasını dilerim.
Öldükten Sonra
Diyecekler ki arkamdan
Ben öldükten sonra
O, yalnız şiir yazardı
Ve yağmurlu gecelerde
Elleri cebinde gezerdi
Yazık diyecek
Hatıra defterimi okuyan
Ne talisiz adammış
İmanı gevremiş parasızlıktan..
UZAKLARIN BÜYÜSÜ
Bir naylon torbaya doldurduğu gücenik geçmişiyle, terminalin yüzlerce sesin kesişmesinden oluşan duman rengi uğultusu içinde, geldiği yere benzeyen bir boşlukla bakıyordu gideceği yöne.
Sayfa 9
Okur Takip Önerileri
O şimdi ne yapıyor,
şu anda, şimdi, şimdi?
Belki dizinde bir kedi yavrusu var,
okşuyor.
Belki de yürüyordur, adımını atmak üzredir,
- her kara günümde onu bana tıpış tıpış getiren
sevgili, canımın içi ayaklar!..
Ve ne düşünüyor
beni mi?
Yoksa
ne bileyim...
Sayfa 48Kitabı okudu
Hadi ömrüm, geriye doğru tara kendini
ilerde bir şey yok, gördün
yüzünü rüzgâra dön yeniden
iyileşen sen değilsin, zaman.
Sayısız penceren vardı bir bir kapattım
Bana dönesin diye bir bir kapattım
Şimdi otobüs gelir biner gideriz
Dönmeyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç
Bir ellerin bir ellerim yeter belliyelim yetsin
Seni aldım bana ayırdım durma kendini hatırlat
Durma kendini hatırlat
Durma göğe bakalım
"Uzaklarda bir adamın üşümesi,
Bir kadın dağlara daldıkça.
Işıklı vitrinlere bakmadan geçmek çarşılardan. Çiçekçilerden uzağa düşmesi insanın yolunun. Evlerle sokaklar arasında bir ayrım kalmaması...
Ayrılık o küçük ölüm, usta dokunuşlarla bizi büyük ölüme hazırlayan."
Bu Dünyada Bulamayacağım Birini Arıyorum.
Mavi Gözlü Dev, Minnacık Kadın ve Hanımelleri
....
Şimdi anlıyor ki mavi gözlü dev,
dev gibi sevgilere mezar bile olamaz:
bahçesinde ebruliiii
hanımeli
açan ev...
Sayfa 25 - YKYKitabı okudu
Bu acılar
Bu ağrılar
Bu yürek
Neyi kimden esirgiyor bu buz gibi sokaklar
Bu ağaçlar niçin böyle yapraksız?
Bu geceler niçin böyle insansız?
Bu insanlar niçin böyle yarınsız?
Bu niçinler niçin böyle yanıtsız?
Tehlikeli sayılmam artık
İnanın kendimin yokluğunda çok kitap okudum.
Bi yığın insan tanıdım
Ama hep yalnızdım
Sen gittin;
Çocuk olduğum bidaha
Ağladım
Kaç şiir kaç kere sular altında kaldı
Kitaplar, aşk herşey
Gidişinden bu yana hüzün sektörün de bi fiili yirmi üç sene görev yaptım
Ne tuhaf, ne tuhaf
Acıyla hiç konuşamamak
Ama sen artık beni anla
Kalbim sanırım büyünce sokaklarda ağlayan biri olacak
Ve şiir şiir olalı böyle şiirsizlik görmemişti
İçimden çıkmak istiyorum artık.
Türküler dinledim karanlıkta
Bir dile sığmayan türküler;
Ne güzeldir iki dilde hüzün
Ne hüzündür üç dilde ölüm
Dilimi unutup
Göğe kulak kesildim her ALLAH'ın günü,
ALLAH'ın ne çok günü varmış öyle,
Birinde, yalnızca birinde,
Dilim dilinde çözülse fersahsız kere bir gün!
Sayfa 18
"Susup için için yanmak, kendimize vereceğimiz en büyük ceza.
Gurur benim ne işime yaradı?
Seni görememenin, geceler boyu seni uyanık bırakmanın ne faydası oldu?
- Hiç -
Ateşimi körüklemeye yaradı.
Sen, zamanla yaralar iyileşir, duvarlar insanı saklar sanıyorsun, ama öyle değil, öyle değil. Bir şey insanın yüreğine yerleşince kimse onu yerinden sökemez."
...
Ben sevgilim...
Bir çocuk bayramı gibi yaşamak isterdim her aşkı
Cezaya kaldım.
Bir mutluluk şiiri yazamamaktan dolayı
İmlamı iyice bozsam da fark etmez artık.
Kime ne "de - da"ları ayırmasam?
Noktalarda durmasam,
Bir ünleme koşsam yalnızca,
Sonu uçmak olan bir çığlığa.
Kime ne anlatarak bitirsem hayatımı?
Ölümüme de bir şiir yamar nasıl olsa birileri artık.
İşittin mi/ kalbim?/
Yenilgiyi alıp başka bir yere gideceğiz/
Bu hayvanla başka bir yere/
Ölümlerle başka bir yere/
Gürültü yapmasınlar diye/
Gerçi sessizdirler hep/
Kemiklerinin sessizliği bile duyulmasın/
kemikleri
Mavi gözlü hayvanlardır/
Usulca otururlar masaya
İstemeden sıyırırlar acının üzerini/
Tek kelime etmezler
Kendi kurşun yaralarından/
Bir altın yıldızları vardır
Bir de ayları ağızlarında/
Ağızlarında belirirler
Sevdiklerinin/
[Acının keşfettiklerini ve acının bile söyleyemediklerini hatırlatır.]
Juan Gelman
Mutlu muyum?
Ben gerçekten de mutluluğun bir durum olduğuna inanmıyorum.
Mutsuzluk bir durum olabilir ama mutluluk doğası gereği bir andır.
O an birkaç saniye sürebilir, bir dakika, bir saat, bir gün ve bir gece fakat hiçbir zaman bir hafta kadar uzun olabileceğini zannetmiyorum. Mutsuzluk daha çok uzun bir romana benzer. Mutluluk ise bir fotoğraf gibidir.
Ve daha çok senin söylediğin şeyle bağlantılı bir şey, bir şeye hayranlıkla bakakalmak gibi...
Yaz bitti
Ta içimizde duyarız gelecek günlerin geçmişini
başka ne gelir elimizden
büyük bir uzaklığa gülümseyerek
geçiştiririz
Iskaladığımız şeyleri
yatıştırıcı rüzgarlar
dışa vurur içimizdeki lodosu, poyrazı, günbatımlarını
saklar bizi
gözlerimizdeki hüzne "dinginlik" adını verir
"seni iyi gördüm", diyenler
bizde iyi hissederiz kendimizi
elimizden başka ne gelir ki...
Sayfa 89Kitabı okudu
Yarın ne olur bilirim ben
bahar gelir, otlar büyür
ölüm de yapraklanır
bir dağ bulur uzun uzun bakarım
bir çam ağacı gölgesi
güzel kokular veren.
Simdi biz neyiz biliyor musun?
Yıkıntılar arasında yakınlarını arayan öksüz savas çocukları gibiyiz.
Umut ve korkunun hiçbir anlam taşımadığı bir dünyada
Bir sey buldugunda neyi, ne yapacağını bilmeyen çocuklar gibi
Ve elbet biz de bu aşkta büyüyecek
Her seyi bir başka aşka erteleyecegiz.
En iyisi ağaçlar,
Ağaçlar anılardan uzun yaşar.
Git, orada en yaşlı kestanenin altına otur birgün, herşeyi unut.
(Lakin en güzel şeydir şimdi hatırlamak seni. Sene 1941'in baharı saat on beş olmasa bile.)
Biliyorum, bir insana inanabilseydim, bir insanı sevebilseydim.
(Bu insan kendim bile olsa) herşey değişecekti.
Ama ya o insan yoktu ortalarda.
Ya da o inanç - o günlerde.
Bir mısra daha söylesek sanki her şey düzelecek,
İki adım daha atmıyoruz bizi tutuyorlar
Böylece bizi bir kere daha tutup kurşuna diziyorlar,
Zaten bizi her gün sabahtan akşama kadar kurşuna diziyorlar.
(Bu dünyadan "CEMALETTİN SEBER'de" geçti. Siz onu "CEMAL SÜREYA" olarak tanırsınız.)
İçimizde şeytan var... Can kırıkları var. Nefret var, yalanlar var... Bir yanımız bizi çoktan terk etmiş, kaçıyor... Melankoli ve hüsran var... Keşke bazı geceler hiç sabah olmasa.
"Şaşırıyor musun? Şaşırma.
İnsanın düşünde bile görmediği şeyler başına gelebilir."
"Ya başka kimse yoksa gidecek! Sonuçta herkesin ister istemez bir yere gitmesi gerekiyor. Çünkü öyle zamanlar oluyor ki hiç tereddütsüz gitmek gerekiyor, sırf gitmek!
Sayfa 27Kitabı okudu
