Konuşmaya ne lüzum vardı? Bütün güzel laflardan ve hoş insanlardan sıkılan bu mahlukları,birbirlerinin sessiz mevcudiyeti,yorgunluk verecek kadar doyuruyordu.
Mektup alır,efkarlanırım;
Rakı içer,efkarlanırım;
Yola çıkar, efkarlanırım.
Ne olacak bunun sonu,bilmem.
'Kazımın' türküsünü söylerler,
Üsküdar'da;
Efkarlanırım