Tobias Mindernickel. Thomas Mann'ın 14 sayfalık öyküsü. Ana karakter Tobias; dış görünüşü gibi kişiliği de oldukça tuhaf ve bu yüzden herkesin bakışlarını üzerine çeken, mahalleli çocukların da onunla eğlenmeyi sevdiği yalnız bir adam. 10 marklık bir köpek satın alır. Aldığı ilk günden itibaren onunla çok fazla ilgilenir. Müthiş bir sevgi besler ona. Günün birinde yanlışlıkla bıçak batırır köpeğe. Hemen müdahele eder, sarıp sarmalar. O müthiş ilgi ve sevgisini sürdürür tabii ki. Yine günün birinde köpeğini bıçaklayıp öldürür. Köpeğini öldürdükten sonra köpek sanki hala yaşıyormuş gibi sevgi ve ilgi duyar ona. İltifatlarda bulunur, canının acımasından yakınır. Konuşur onunla.
Mann, sado-mazoşit bir karakter kullanmış. Bireyin, vahşi bencilliğinden ötürü duyduğu hükmetme arzusu. Daha sonra ani bir tiksinti ve hükmettiği nesneyi(evet, nesne) yok etmek istemesi. Bu düşünce, felsefenin ve çok büyük bir olasılıkla psikanalizin alanına bodoslama bir şekilde giriyor.
Mann'ın böylesine alışılmadık bir karakter kullanması beni hiç şaşırtmadı. Şu ana kadar okuduğum tüm eserlerinde karakterler hastalıklı insanlar oluyor. Bunu daha önce hiçbir yazarda böylesine görmedim. Mann ne yazıyorsa yazsın garip bir atmosfer yakalıyorum yazdıklarında. En bilinen eseri Büyülü Dağ'daki o hastalık, düşünce, doğa ve pislik barındıran atmosfer mesela. Toparlayacak olursam, kısa ve düşündüren bir eser. Belki biraz daha doldurulup mesajın daha belirgin olduğu ve ürpertici bir şekilde yazılabilirdi.
