Hamza Kış
@Theherakles
“Katı olan herşey buharlaşıp havaya karışıyor”
3 okur puanı
Ekim 2019 tarihinde katıldı
Lisede Sofokles okuduk, klasik Türk musikisine sövmeyi,
divan şiirini hor görmeyi, buna karşılık, devletin yayımladığı
kötü çevrilmiş Batı klasiklerine körü körüne hayranlık göstermeyi
öğrendik. Sanki Sinan, Leonardo'dan önemsiz, Mevlâna, Dante'den
küçüktü, Itri ise Bach'ın eline su dökemezdi. Aslında kültür
emperyalizminin ilmiğini kendi elimizle boynumuza geçiriyorduk,
ulusal bileşim arama yerine hazır bileşimleri aktarmak
hastalığımız tepmişti.
Kültürel bir çöl yaratılmışsa, orada her şey satılabilir. Çünkü çölde her şey mucize etkisi yapar.
Teorik olarak politika parasal güçten üstünken, gerçekte onun kölesine dönmüştür.
Okur Takip Önerileri
İhtimaller bilgilerle öğrenilir. Bizim hangi bilgilerle yapılacağımıza karar verenler, hangi ihtimalleri öğreneceğimize de karar verirler. Böylece, neleri kendi çıkarımız sanacağımıza da karar vermiş olurlar.
Düzene Uygun Kafalar Nasıl Oluşturulur, Ernst Alexander Rauter
Yaşar Kemal: Lenin’in büyük devrimciliğinin ana kaynağı sevgiydi, somut halk sevgisiydi
Halkın Yüreğinde
Lenin, şurası bir gerçek ki, insanoğlunu en çok etkilemiş devrimcidir. Lenin'in birinci özelliği onun devrimciliğidir. İnsanoğlu hep onun bu büyük yanı üstünde durdu. Daha çok onun bu büyük yanını araştırdı.
Lenin'in büyük devrimciliğinin ana
"Mutluluğun ya da üzüntünün asıl anlatımı konuşma değil suskunluktur."
Mutlu Son, Anton Çehov, s. 66
PLATON’UN MAĞARA ALEGORİSİ
Bir mağaranın içinde, dışarıdan gelen ışığa arkalarına dönük olarak ömürlerini geçirmiş olan insanların tek gördükleri önlerine vuran hayvan, insan ve nesne gölgeleridir.
Gerçek formunu hiç görmemiş bu insanlar için tek gerçeklik bu gölgelerdir.
Hapis olan kişilerden biri bir gün aniden serbest kalır.
Mağaranın dışındaki dünya ile karşılaşır. Tamamen ışık ile yani gerçek ile tanışan bu kişinin gözleri neredeyse körlük yaşar.
Zamanla şimdiye kadar gerçek sandığı gölgelerin aslında gerçek olmadığını ve gerçeklerin birer karanlık yansıması olduğunu anlamaya başlar..
Hayatın gerçeğini anlayan bu kişi mağaraya dönüp diğer insanlara gölgelerin sahte olduğunu ve asıl gerçeğin dışarıda olduğunu anlatmaya çalışır. Ancak dışarıyı hiç görmeyen bu insanlar anlatılanı idrak edemezler ve kızgınlıkla karşı çıkarlar...
Platon’un mağara alegorisi yani benzetmesinde bir şeyleri anlamaya başlamış olan filozofların bunu halka anlatamayışını örneklemek istemiştir.
Bu metafor günümüz dünyası ve düzeni içinde hala geçerlidir. Çünkü insanlar anlayabildikleri kadarını kabul edip kendi anlayışlarının ötesinde anlatılanları kabul etmezler. Bu yüzden gerçekleri anlatanlar bir şekilde toplum içinde baskı altına alınır.
Işığı - gerçeği görmek doğruyu duymak rahatsız edicidir. Bu yüzden zihin karanlığı ve esareti seçer.
Cahillik mutluluktur.
Gerçek ile yüzleşmek ve özgür olmak cesaret ister.
Herkesin bir gün mağaradan çıkabilecek kadar cesur olması dileğiyle.
"Gerçek demokrasi Grekoromen dünyanın üst sınıfları için her zaman nefret uyandıran bir şey olmuştu. Geç İmparatorluk dönemine gelindiğinde hayal meyal hatırlanan, artık –ne mutlu ki– ortadan kalkmış, fakat hâlâ zengin bir adamın tüylerini ürpertebilecek bir öcü haline gelmişti. Ruhu kısmen MÖ dördüncü yüzyıl sona ermeden önce yara almıştı ve kurumlarının kökü de o tarihten sonra, Yunan mülk sahibi sınıflarının, Makedonyalıların ve Romalıların ortak çabaları sonucunda tedricen kazındı." (Croix, Antik Yunan Dünyasında Sınıf Mücadelesi)
