Duygular veya tutkular, onlarla karışan ve renklerini yitiren zekânın “kuru ışığı” için çok fazladır. Muhayyile, akıl ve gerçekler ile sık sık savaş hâlindedir. Zihnin tek bir nesne üzerinde veya insan doğasının tek bir yönü üzerinde yoğunlaşması, bütünün düzenli algılanmasını bastırır.