Bu akşam vakti deniz,
O bütün hasretimiz,
Sanki gelmiş de dile,
Nedametin sesiyle,
Çarparak kayalara,
Çarparak kafalara,
Yetmez mi, diyor deniz,
Karada çektiğimiz?
Yazarın kitabında geçen cümleler hayatından kesitlerden oluşuyor. Kitabın neden boşluklarla dolu olduğunu düşünüyordum başlamadan evvel. Okurken rast geldiğim cümleler sebebini açıklıyor;
Yazarın kitabında geçen cümleler hayatından kesitlerden oluşuyor. Kitabın neden boşluklarla dolu olduğunu düşünüyordum başlamadan evvel. Okurken rast geldiğim cümleler sebebini açıklıyor;
"Bir kitabı satın aldığımda fiyatına değil ağırlığına bakarım. Şöyle bir tartarım. Hafif kitapları tercih ederim,dantel gibi boşlukları olanları."
"Kitap yazarken sık sık bilgisayarın kaç sayfa yazdığını gösteren kısmına bakarım. Bir an önce bitirmek, yazdıklarımı hemen okumak isterim. İşte bu yüzden kitaplarım kısadır,epey kısadır aslında,yoksa fazla mı kısadır? " Biz okuyuculara da sormuş evet kısa ama sıkıcı değildi. Hatta yazar şu şekilde de devam etmiş " bazı okurlar bana kızıyor, paralarının karşılığını alamadıklarını söylüyorlar " bu konuda biraz haklılık payı olabilir, tabiki kendimce :)
Yazarın dger kitaplarını da almıştım ancak okumaya başladım bakalım diğer kitapları nasıl?
Okuyup okumamak size kalmış
Nurullah ataç'ı beğenerek okudum. Her ne kadar kendisi bu sözcüğü sevmese de samimi bir dille oluşturuyor yazılarını. Nerdeyse tüm denemeleri iyiydi ama benim favorim "kendini beğenmek". Denemelerindeki bir çok cümleler beni benden alip başka düşüncelere götürdü.
Şiir yazma konusunda denelemelerinden ve yapamadığından bahsetmiş. Bu kitapta yer alan bir denemesinde "ve" bağlacını kullanmayışından bahsetmişti açıkçası o zamana kadar neden dikkatimi çekmemiş anlayamadım. Demekki "ve" kullanılmasa da oluyormuş Ne demek istediğimi kitabı okuyanlar daha iyi anlayacaktır.
Yazımı sonlandırırken Nurullah Ataç ile ters düşmemek adına yorumu size bırakıyorum Okuyup okumamak size kalmış
Gene YalnızlıkNurullah Ataç · Yapı Kredi Yayınları · 2022706 okunma
“Sadece bir kez olsun kardeşime sarılabilmek ve babama onu sevdiğimi söyleyebilmek isterdim. Bir makine üzerinden değil, gerçek kelimelerle.” Kitapta beni en çok etkileyen cümlelerden birisiydi.
Hayatta kolaylıkla yapabildiğimiz davranışların, hareketlerin; engelli bireyler için ne kadar kıymetli olduğunu, bizim sıradan diye nitelendirdiğimiz minicik bir parmak hareketinin bile onlar için ne kadar önemli olduğunu bize anlatan bir kitap. Fiziksel engeli olan bireylere sanki düşünemiyorlarmış gibi davranmak, hatta onlar yokmuş gibi davranmak toplum olarak bizim ayıbımız.
Melody’nin yaşadıklarını okurken hayatta hep önem verdiğim bir olayla tekrar yüzleştim. Fiziksel engeli olan birey ile nasıl iletişim kurulabileceğini, beni anlayıp anlamadığını;hatta zihninden geçenlerin ne kadarını ifade edebildiğini, edemedikleri için çabasını ve onları anlamak için benim çabamı tekrar sorguladım. Birazcık empati yapmaya çalıştığımda kendini ifade edememenin çaresizliği ve zorluğu o kadar ağır geliyor ki. Onları anlayabilsek ve gerekli imkanları sağlayabilsek belki de biz sıradan insanlardan daha fazla bir performans açığa çıkaracaklar. Melody’nin yaptığı da tam olarak bu.
Kitabın dili, anlatımı gayet sade ve anlaşılır. Kolaylıkla okuyabilirsiniz.
Bu kitapla birlikte açıkçası biraz
Stephen W. Hawking in kitaplarına ve hayatına biraz daha ilgi duymaya başladım.
Son olarak bu kitabı bana tavsiye eden
T O K E R e teşekkür ederim.
Keyifli okumalar dilerim.
İçimdeki MüzikSharon M. Draper · Timaş Genç Yayınları · 202130,5bin okunma
Hapishanede annesiyle beraber kalan küçük bir çocuğun yaşadıklarını mektuplarla dile getirmesi... İlk olarak filmini izlemiştim kitabını çok önceden alıp ancak okuma imkanı bulabildim, geç bile kalmışım. Mektupları okurken duygulanmadan edemiyor insan. Sorgulanan bir yaşam, küçük bir çocuğun ağzından ancak bu kadar samimi dökülebilirdi.
"Müdür Uçurtmadan neden korkuyor İnci..."
Mutlaka okunmalı.