Bilirsiz, əslində hər kəsin siqareti fərqli yanar.Əslində, atəşlə yandırmaq istədiyi siqaret deyildir insanın. Acılarını yandırmaq istəyər insan. Bütün dərdlərini yandırmaq, kül etmək istəyər. Siqaretin külünü hər vurub atdığında, sanki acısı azalırmış kimi hiss edər. Siqaretinin dumanını sevər kimi, dumanındakı xəyalları sevər, özünü öldürsə belə, gerçəkləşməyəcək olan xəyallarını. Kimisi də sadəcə vərdiş etmişdir, o iki barmağı arasında tüstüləyən bir şeyin olmasına. O iki barmağının arasında boşluq hiss etdiyində canı sıxılar. Siqaret çəkməklə, içki içməklə dərdlər bitmir deyənləri eşidirəm aranızda. Düzdü dostum, heç nə bitmir. Sadəcə bir növ anesteziyadır...
Ən böyük paradoks bax budur: müdrik və elmli insanlar özlərini heç nə bilməyən hesab etdikləri halda, cahil axmaqlar özlərini hər şeydən başları çıxan müdrik və alim hesab edirlər.
Məncə, həqiqət budur ki, bu həyatda hər birimiz gözləmə vəziyyətindəyik, bütün qəribəliklərə, heç vaxt dəyişməyəcək həqiqətlərə rəğmən hamımız həyatımızda qeyri-adi bir şeyin baş verəcəyini gözləməkdəyik.