Yel alıp götürecek bütün bu yaprakları. Hepsi de dağılıp çürümeden önce bir kişinin gözü bir tanesine bir an takılırsa… İşte budur bir yazarın bütün beklediği.
Ama insan ancak bir yaşa kadar eğitilebilir; ondan sonra ne yapsak boştur; olduğu kadarla bırakmalı onu… Ben de olduğum yerde durup şimdiye kadar ne yapabildiğime bakıyorum.
Hepimizde geçmişin izi vardır; yüzyılların bıraktıkları, öğrendiklerimiz içimizde yer etmiş, benliğimize işlemiştir. Ancak bir yandan da hepimiz, istiyelim istemiyelim, yaşadığımız günlerin çocuklarıyız.