İnsan öyle bir varlıktır ki aklı ile idrak edemeyeceği ve aklının anlamakta aciz kaldığı şeyleri ancak vahiy yoluyla dinlerden öğrenebilir. Aksi takdirde yani vahyin insana yalnızca bilmekte olduğu ve üzerinde düşündüğü takdirde aklı ile bilmesinin mümkün olduğu şeyi bildirmesi durumunda vahyin hiçbir anlamı ve faydası olamaz. Eğer durum böyle olsaydı, insanlar akıllarına başvurur ve herhangi bir peygamberliğe ve vahye ihtiyaç duymazlardı. Ancak insan böyle yaratılmamıştır. Bundan dolayı dinlerin verdiği bilgilerin aklımızın kavrama gücüne sahip olmadığı bilgiler olmamaları gerekir. Onlar sadece bu tür bilgiler de olmamalı, hatta aklımızın inkar edeceği bilgiler olmalıdırlar.
Sayfa 55Kitabı okudu
Bir kitap okudu
112 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Roman
Dostoyevski ya da Voltaire’in eserlerinin birinde, birisi “Eğer Tanrı olmasaydı bile insanoğlu onu icat ederdi” demiş. Şuna derinden inanıyorum ki, ölümsüzlük olmasa bile yüksek insan aklı ölümsüzlüğü er ya da geç icat edecektir.
Sayfa 32Kitabı okudu
“Asla dilenci olmam, hapse düşmem demeyeceksin.” Günümüz yargı süreçlerinde adli hatalar kolaylıkla yapılabilmektedir.
Sayfa 8Kitabı okudu
Ben bir İNSANIM
Sayfa 216Kitabı okudu
Geçmişi unut
Koy bir kenara
Yeni bir sayfa aç
Kurtar benliğini dünden
Bugünün çocuğu ol
Bütün bilgeliği ve gülümseyişiyle gençliğin
Şu anı hiç terk etme ne olur
Sonsuza uzanan şu günü, terk etme.
Sayfa 160Kitabı okudu
Aşk denen şey bazen yürür, bazen uçar, bazen koşar biriyle birlikte; bir başkasıyla ölümcül yürüyüşe çıkar; üçüncüyü buzdan heykele çevirir; dördüncüyü atar alevlerin içine. Birini yaralar, öldürür ötekini. Aynı anda çakıp sönen bir şimşeğe benzer. Geceleyin saklar şafakta zapt edilecek olan kaleyi. Çünkü dayanacak güç yoktur karşısında.
Sayfa 89Kitabı okudu
Vakitsiz öten horoza uğursuz derler. Hazanda bülbül olmaz.
Sayfa 173Kitabı okudu
İki ruhun uyuşmasıyla gerçekleşen muhabbetlere hakikaten doyulmaz.
Sayfa 102Kitabı okudu
İnsanlık bir bencillik yığınından başka bir şey değil.
Sayfa 117Kitabı okudu
Vurulup tertemiz alnından, uzanmış yatıyor.
Bir hilal uğruna, Ya Râb, ne güneşler batıyor!
Ey, bu topraklar için toprağa şehit düşmüş asker!
Gökten ecdâd inerek öpse pâk alnı değer.
Ne büyüksün kanın kurtarıyor tevhidi…
Bedr’in arslanları ancak, bu kadar şanlı idi.
Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?
‘Gömelim gel seni tarihe’ desem, sığmazsın.
Mehmet Akif Ersoy