Yusuf Tanrıkulu
@YusTan
Ancora imparo
Anestezi
Önlisans
Boztepe
23 okur puanı
Ağustos 2018 tarihinde katıldı
‘’İşte kalkıp gitme zamanı geldi; ben ölmeye, siz yaşamaya.
Hangisi daha iyi?
Kimse bilemez bunu, tanrı dışında ...’’
Bilgi en yüce iyilikmiş, gerçek ise en yüce değer; diğer her şey ikincil ve önemsizmiş.
“Mutluluk zor zanaat, özellikle de konu başkalarının mutluluğu olunca. İnsan eğer sorgulamaksızın kabullenmeye şartlandırılmamışsa, mutluluk, gerçekten çok daha zor bir uğraş.”
Okur Takip Önerileri
(...) Yapmak zorunda olduğun şeyi sevmek. Tüm şartlandırmaların amacı budur: insanlara, kaçınılmaz toplumsal yazgılarını sevdirmek.
Eğer kötü bir davranışta bulunduysanız, pişmanlık duyun, elinizden geldiği kadar durumu düzeltin ve bir dahaki sefere daha iyi davranmaya bakın. Ne sebeple olursa olsun hatanızın üzerinde kara kara düşünmeyin. Temizlenmenin yolu çamurda yuvarlanmak değildir.
Zamanın “varlığı” var mıdır ki? Eğer yoktur dersek, o halde zaman bir yanılsama mıdır, yoksa her türlü olası varolandan “çok daha varolan” mıdır?
Nasıl ki fizyolojiden fiziği atmak mümkün değilse, felsefeden (hele ki eleştirel ise) de tarihselliği çıkarıp atmak mümkün değil...
Nasıl ki ‘sessiz olsaydınız güçlü olacaktınız’ sözü doğruysa, onun şu türevi de doğrudur: sessiz olursanız duyumsayacaksınız yani anlayacaksınız.”
“Bir şey olmamız insanların hoşuna gider. Özellikle, kendileri neyse onu olmamız.”
Sonunda herkes ölür ama şimdilik sıra bizde değil.
''Ne isen o ol !''
Ama ''sen'' kimsin? Kendini serbest bırak ortaya fırlayansın - ne olacaksan osun.
(...) Başını gökyüzüne kaldırdı ve dünyadaki insanlar için kendi yasalarının dışında bir yasanın olmadığını, birbirlerine bağlılık dışında gerçek bir bağlılık olmadığını bütün yüreğiyle anladı.
Kendi fikri için insan fedakarlık yapar, ama başkalarının çılgınlığı için değil.
Üniforma giymeyen insanlar, daha çok insandırlar.
Neden kabul ettiğin bir şey için mücadele etmiyorsun? Kendi düşüncelerin için kan dök - Tamam! Fakat neden yabancı düşünce için?