Adını söylemek istemiyorum
Her hecesi amansız bir kor dudaklarımda
Her harfine yıllardır şimşeklerle yarıştım
Zindanlara karıştım, ölümlerle tanıştım
Adını söylemek istemiyorum
Rüveyda dediğim zaman
Anla ki, Senin için yürüyor kelimeler
Çığlığımın atardamarlarından
Dokunulmasa da , görülmese de;
Kalpte yer verilir bazısına
Nedensiz...
Sen, aklım ve kalbim arasında kalan,
En güzel çaresizliğimsin.
Gerçi aklıma bile gelmiyorsun artık.
O kadar kalbimdesin ki...
Gözlerinin kahvesinden koy ömrüme,
Kırk yılın hatırına sen kalayım .
Sevmek ne uzun kelime...
Şimdi açsam pencereyi beklesem .
Sen gelsen olmaz ya hani geliversen
Hiçbir şey sormasan,
Hiçbir şey söylemesen
Sussan, Sussam, Sussak...
Susuşların anlattıklarını dinlesek ..
Ölüm her şeyi bitirir bir gün
Biraz da sevgi biriktirin
Ölüm her şeyi bitirir bir gün
Kalbinizden katılığı silin
Ölüm her şeyi bitirir bir gün
O gül çocukları sevin güldürün .
Sevgiden başka her şeyi
Her şeyi bitirir bir gün
Biraz da ölümü düşünün...
Ne olurdu kokununda fotoğrafı olsaydı ,
sesin fotoğrafı,
boşluğun fotoğrafı ,
parmak uçlarında ki karıncanın ,
ruhta ki üşümenin .
Ölüm kimseyi bu kadar yalnız bırakmazdı .
Biraz yorgunum , kavgaları birikiyor insanın !
Her uzvundan ayrı ayrı taşıyor zamanla!
Yaşımdan yorgun yaşımdan telaşlıyım bu günlerde !
Kaç yaşındayım sahi saymadım bilmiyorum!
Belki kırklarımdayım belki otuzlarımda !
Belkide doksan sene yuvarlandım bu dünyanın sırtında
Hiç bilmiyorum!..