Cüce, yeğeninin yüzüne öyle sert bir tokat attı ki oğlanın başındaki taç havaya uçtu. Sonra öfkeyle çocuğun üstüne atılıp yere devirdi. "Seni kör, kahrolası aptal!"
Mutsuzluk. Bu dünyada birçok mutsuz insan hayır, bu dünya mutsuz insanlarla dolu desem abartmış olmam herhalde. Yine de utanç duymadan "topluma" gösterebilecekleri sefaletlere sahiplerdi. "Toplum" ise onların bu gösterisini hemen anlar ve onlara sempati duyardı. Öte yandan benim mutsuzluğum tamamen kendi suçluluğumun ürünüydü, bu yüzden başvurabileceğim kimse yoktu. En belli belirsiz gösterilere dahi cesaret etsem, bu sadece Dil Balığı'nın benimle alay etmesi, sinirimi bozmasıyla değil, bir bütün olarak toplumun bunu yapmasıyla neticelenirdi.