Yüreğim okurken sürekli nedenlerle doldu taştı , neden o kadar yıl yanlız çalıştı, neden ailesini Tokyo’ya getirmedi , neden duygularımı paylaşmadı , neden yalnızlığı seçti , neden zayıflığına zayıflık veren evsizliği seçti bla bl bla …
zavallılığını düşünecek kadar ayıracağı zamanın binde birini yaşamdan zevk almaya ayırsaydı sanırım daha anlaşılır bir hayatı olurdu . Yanlış anlaşılmasın tabi ki kurgusal bir olay ama gerçekte bu tür vakaları zaten fazlasıyla görüyoruz . Hayatımızı nasıl yaşıcağımızı kendimiz seçip keyf almayı beceren sadece kendimiz oluyoruz , sebepler sadece bahane
