Gamze
@_gamzee
3 okur puanı
Ekim 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
"Gerçek bir ölüm yası, gerçek bir üzüntü bile gösterilmiyor zavallıya! Ne biçim iştir bu, ne biçim nesildir! Oğlu acak herif sanki cenazeye değil de sanki içmeye, eğlenmeye gelmiş! Lâflar da lâf olsa bari! Bir devlet sağlığı, devlet zenginliği tutturmuş, her içişte onu söyler, başımızı şişirir ..."
Sayfa 51
Sizin iyi ya da kötü durumda olmanız, bozkırın umrunda değildi. Ama insanın çeşitli tutkuları, arzuları olurdu. Başka yerlerde, başka insanların arasında daha iyi bir hayat sürebileceğini, buraya onu kör talihin sürüklediğini düşünürdü...
Sayfa 15
Yedigey dönüp dönüp hay boyunca ilerleyen karısına bakıyordu. Söylenmesi gereken bazı şeyleri unutmuştu sanki. Elbette unuttuğu şeyler olabilirdi, insan cenazenin kaldırılması için gereken şeylerin hepsini birden hatırlayamazdı. Ama dönüp dönüp bakmasının asıl sebebi bu değildi. Karısının şu son zamanlarda ne kadar ihtiyarladığını, kamburlaştığını, hat boyundaki sarı ışıklar altında daha iyi farkedip anlaması idi o bakışlarının sebebi.
Sayfa 14
Okur Takip Önerileri
Alaca karanlığa bürünen manzarayı yalayarak gelen bu ses onu kuşkulandırır, korkuturdu. Çünkü hava akımlarının bir oyunu olan bu ses, havanın değişeceğine isaretti. Hayvan bunu içgüdüsü ile anlar, üzüntü içinde bir süre donup kalırdı olduğu yerde. Yaklaşmakta olduğunu hissettiği büyük felaket karşısında olanca sesiyle ulumak, ağlamak isterdi. Ancak, içindeki açlık, doğanın bu uyarılarını da bastırıyor, boğuyordu.
Sayfa 6
O zaman içini daraltan endişelerin yerini bembeyaz bir serinlik, derin bir ferahlk, yoğun bir arımışlık kapladı. Bir an için dünyaya ve insana ait sorunlarin
artik kendisini üzemeyeceği özel bir seviyeye ulaştığını sandı.
Sayfa 13Kitabı okuyor
"Ne demektir kesin dönüş? Bașka kültürlerde kesin dönüş' diye bir kavram var mıdır acaba? Yani bir İtalyan ya da ne bileyim bir Kanadalı yaşamının daha
ortasındayken doğduğu yere dönüşünü kesin olarak ilan edebilir mi? Dönmeye eklenen bu keskinlik ancak bize özgü değil mi?" diye geçirdi içinden. Bedeni biraz daha gerildi.
Sayfa 7Kitabı okuyor
"Ömrüm oldukça, gönül tahtıma keyfince kurul!
Sâde bir semtini sevmek bile bir ömre değer."
156 syf.
·
Puan vermedi
Hayatın bir bekleyiş değil de, tat alınanilecek bir şey olabileceğini bu dört yılda öğrendim.
Sayfa 131Kitabı okudu
Eskisi gibi gene korkuyordum vebadan, ama hareketin ve hayatın şiddeti, dünyayı biraz olsun ele geçirmek isteği başımı döndürmüştü. Rüzgarlı serin bir
yaz günüydü; ölenlerin ve ölülerin arasında gezinirken yıllardır hayatı bu kadar sevemedigimi düşündüm.
Hoca'nın vebayla birlikte takındığı huzurun sarsıldığını gördükçe, kendi ölüm korkum azalmıyordu ama, hiç olmazsa, korkunun yalnızlığından kurtulduğumu sanıyordum.
Sayfa 83Kitabı okudu
Masanın iki ucuna oturup karşılıklı yazmamız gerektigini söyledi: Bu tehlikeli
konular karşısında tembelleşmek isteyen akıllarımız ancak öyle yola girermiş, çalışma ve düzen duygusunu
birbirimize ancak böyle verebilirmişiz. Ama bahaneydi bunlar, biliyordum: Yalnız kalmaktan, düşünürken tek başına olduğunu hissetmekten korkuyordu. Bos kağıtla yüzyüze gelince bana duyuracak şekilde mırıldanmaya başlamasından da anladım bunu; yazmak istediklerini
peşinen onaylamamı bekliyordu. Birkaç cümle çiziştirdikten sonra çocuksu bir alçakgönüllülüğü hatırlatan
bir gurur eksikliği ve merakla yazdıkları bana göstermeye başladı: Yazmaya değer miydi acaba bunlar? Tabii ki onu onaylıyordum.
Sayfa 68Kitabı okudu
Artık, kafasını hiçbir konuya uzun uzadıya veremediği için, o günlerde vaktini, tıpkı kendi kendilerine oyalanamayan bencil ve aptal çocuklar gibi, evin içinde bir odadan ötekine girip çıkarak, bir kattan öbürüne çıkıp inerek, pencerelerden boş boş bakarak geçiriyordu.
Sayfa 62Kitabı okudu
Onlar işin farkına varıncaya kadar beni azat etmeyeceğini söyledi.
Farkına varılacak şeyin ne olduğunu sormadım. Belki de, Hoca'nın da bunu bilmediğini öğrenmekten, bir önseziyle korkuyordum.
Sayfa 40Kitabı okudu
Önceden belirlenmiş bir hayat olmadığını, bütün hikayelerin aslında birer raslantılar zinciri olduğunu birçokları bilir. Ama gene de, bu gerçeği bilenler bile, hayatlarının bir döneminde, geri dönüp ona baktıklarında, raslantı olarak yaşadıkları şeylerin birer zorunluluk olduğuna karar verirler.
Sayfa 11Kitabı okudu
67 syf.
·
Puan vermedi
